Arie Altena
index

weblog --- ariealt.net ---- april-november 2002

Dit is een simpele html-back-up van 100 stukjes uit mijn ariealt.net weblog. In november kwam ik er achter dat Blogger als sinds juli geen archieven van mijn weblog gepubliceerd had. Wie Blogger kent, begrijpt wat ik bedoel. Hier zijn tijdelijk alle stukjes uit de periode tussen 2 april 2002 en 20 november 2002 beschikbaar.

[11/20/2002 5:03:35 PM | arie altena]
Ik race van het een naar het ander.
[edit]

[11/20/2002 4:56:17 PM | arie altena]
Aanstaande maandag - 26 november - speelt Oorbeek een stuk van een kwartier in het trappenhuis van Mediamatic. Op de afterparty (afsluitfeestje, nafuif?) van de Mediamatic/IDFA-workshop. Zes musici op zes verdiepingen. Kaatsen en seinen.
[edit]

[11/20/2002 4:48:38 PM | arie altena]
Hmmm. Template wordt niet aangepast. En daar kom ik nu pas achter...

Ah. Nu wel. Het blijft wat, dat gelazer met de techniek. Je hebt er geduld voor nodig. En vroeger had ik al niet het geduld om radio's uit elkaar te slopen en weer in elkaar te zetten. Ik had wel het geduld om dikke boeken te lezen.
[edit]

[11/20/2002 4:27:39 PM | arie altena]
Tot nu toe bestonden er voor mij twee sites voor po‘zie: het onovertroffen http://www.ubu.com - vooral visuele po‘zie en sound poetry - en het Amerikaanse Electronic Poetry Center: http://www.buffalo.edu/epc - met vooral twintigste-eeuwse Amerikaanse dichters en essays over po‘zie. Niet toevallig twee sites met een lange geschiedenis op het web. Nu is er een derde.

http://www.poetryinternational.org. Sinds vorige week online (of was de presentatie al weer twee weken geleden?) Po‘zie lezen & ontdekken, al surfend. Helder tekstgebruik. Fijn. Mooi. Wat zal ik verder zeggen. Dat de site over een tijdje, als de verschillende redacteuren van over de hele wereld de database overstroomd hebben met gedichten, vertalingen, interviews en nieuws, echt onmisbaar zal worden.

Ik ben geen onpartijdig recensent: de site is gemaakt door Mediamatic - mijn werkgever -, het draait op een door Mediamatic ontwikkeld systeem (cwolk), Arnolda Jagersma was de projectleider (ofzo) vanuit Poetryinternational - wij vormden vroeger samen de tekstredactie van Mediamatic IP -, en er hebben allerlei vrienden en bekenden aan meegewerkt.

Altijd eerlijk zijn over je partijdigheid. Ik geloof in gesitueerde kritiek. Ik geloof niet in onafhankelijke kritiek of onafhankelijke journalistiek. Toch weet ik verder niks over de site te zeggen. Kijk zelf en lees de gedichten.
[edit]

[11/20/2002 4:07:11 PM | arie altena]
De weken vliegen ontstellend snel voorbij. Soms schrijf ik op welke onderwerpen ik nog op mn weblog aan bod wil laten komen. Ik heb grootste plannen, elke keer opnieuw. Het wordt een hele lijst met onderwerpen, websites en gedane zaken. Ik zil er zo graag iets over kwijt. Je kunt je afvragen waarom. En straks schrijf ik alleen een bericht waarin ik al die onderwerpen, websites en gedane zaken noem, en mijn spijt uitspreek over het feit dat ik geen tijd gevonden heb om er meer over te zeggen, dat ik er niet iets over geschreven heb toen het er nog toe deed, toen het nog vers was. Zo gaat het steeds. Zo gaat het te vaak.

Ik ben ook vreselijk verkouden.
[edit]

[11/5/2002 2:25:39 PM | arie altena]
Mn ibook weer weggebracht.
[edit]

[11/5/2002 2:24:31 PM | arie altena]
"datakweker". ik ben een datakweker.
[edit]

[11/4/2002 12:03:56 PM | arie altena]
Het geeft een goed gevoel dat er in Amsterdam-West zulke plekken zijn. Amsterdam-West zou ook een goede plek zijn voor moderne kunst. De moderne kunst weg uit de grachtengordel naar Amsterdam-West, dat lijkt me een stuk spannender dan het logische, maar onzalige plan om de kunst te verhuizen naar de rijke economische projectontwikkelaarswereld van de Zuid-As, het witte, suburbane niemandsland. (Al kan het daar ook leuk worden als de leegstaande kantoorgebouwen over een paar jaar geclaimd zouden worden voor algemeen publiek gebruik....) (Keep on dreaming).
[edit]

[11/4/2002 11:56:09 AM | arie altena]
Het pand aan de Kinkerstraat waar, het Easycity-project plaatsvond, wordt nu gebruikt door de Ascii - het kraak-internetcafe. Open van 14.00 tot 19.00 uur. Deze week is de rechtszaak. Zie http://squat.net/kfbc/. Op maandagavond is er om 19.00 eten. Ze hebben ook een schaakspel, zag ik. Het is een fijn pand. Ik hoop dat ze kunnen blijven zitten.
[edit]

[11/2/2002 9:37:01 PM | arie altena]
Tuurlijk, en mijn weblog werkt niet met Netscape 4.7.
[edit]

[11/2/2002 9:30:11 PM | arie altena]
Hier zit ik weer, achter mijn vertrouwde 4400, schermresolutie 640-480, Eudora 3.1., Word 5.1 (25 januari 1993, de dag waarop ik 27 werd), Simpletext, PageSpinner 1.2, Better-Telnet, Fetch en Netscape 4.7. Ik ben blij om hier weer terug te zijn. Dit is mijn wereld. Verder kom ik niet.

De exercitie van afgelopen dinsdag blijkt zinloos te zijn geweest. Vandaag probeerde ik mijn iBook weer aan te zetten en hetzelfde probleem doemde weer op.

Opstarten onder OSX leidt tot een "grey screen"; als ik in verbose mode opstart zie ik dat de computer het wel doet, maar ja, met een "grey screen" begin je weinig.
Opstarten onder 9 lukt, tja, hij begint, maar blijft steken in de opstartprocedure. Dat schiet dus ook niet op.

Het zijn exact dezelfde problemen waar ik vorig weekend tegenaan liep. Dit na de vorige reparatie (nieuw toetsenbord en nieuw logic board). Sinds die reparatie waren er vrijwel steeds problemen met opstarten. Soms ging het goed, soms ging het alleen goed na het zappen van de PRAM of na resetten. Vaak een "grey screen" na 'wakker' worden uit sluimerstand. Niet leuk. Bovendien problemen met de CD-Rom-unit: die wilde vaak niet open, of deed niets na het plaatsen van een CD.

Afgelopen dinsdag heb ik de volgende dingen gedaan:
- opstarten in verbose mode; PRAM zappen; resetten enzovoorts enzovoorts; conclusie: de computer werkt - maar met "grey screen" valt er niets te doen.
- hardwaretest: daaruit bleek dat er geen hardware-problemen waren.
- opstarten vanaf CD met Systeem 9: werkte.
- back-up van alles gemaakt, gebruik makend van systeem dat vanaf de CD draaide.
- volledig schone installatie gedaan: harde schijf gewist en gepartitioneerd - partitie voor OSX en een voor Systeem 9.
- OSX en Systeem 9 geinstalleerd.
- proberen op te starten: alles werkte weer.
Gebruikte tijd: een uur of vier. Stress-factor: extreem. (Daardoor feitelijk veel meer tijd kwijt).

Twee dagen later (in de tussentijd de computer niet gebruikt)
- opstarten onder OSX leidt tot "grey screen"; opstarten onder Systeem 9: blijft hangen tijdens het opstarten. (Resetten, PRAM zappen: geen resultaat).

Probleem
- iets met elektriciteit???????

Nee, ik word er niet erg blij van. Ik ga me er nogal ongelukkig door voelen. Waar heb ik dit aan verdiend?

Magisch denken is mij niet vreemd. 'Bijgeloof' ook niet. (Ooit nam ik een gulden die iemand in een kluisje van de bibliotheek had laten zitten stiekem mee, in plaats van 'm af te geven bij de balie, zodat de rechtmatige eigenaar m zou kunnen claimen. De volgende dag werd er bij mij ingebroken).

De ibook voelde vanaf het eerste moment verkeerd.

Waarom voel ik me zo buitenmatig rot vanwege die kapotte ibook? Goed, het is onhandig dat ie kapot is, en dat juist op dit moment - nu ik veel te schrijven heb. Maar dat is geen reden om je diepongelukkig te voelen, toch? Dat is toch geen reden om je misselijk te voelen, om geestelijk verlamd te raken? Volgende week breng je m weg, en dan is het hopen dat ie gerepareerd wordt. Het is maar een stuk technologie, het is een apparaat, meer niet.

Maar ik voel me misselijk en geestelijk verlamd. Murw en dichtgeslagen. Het liefst zou ik die ibook gewoon weggooien. Dat kan niet. Het ding heeft me meer dan twee volledige maandsalarissen gekost - (reken uit hoeveel ik verdien). Dat kan ik me niet veroorloven. Een reden voor misselijkheid.

Met alle dure dingen die ik de afgelopen 12 maanden kocht was iets mis. De minidiskrecorder moest binnen een maand gerepareerd worden; de fietsverzekeraar waarbij mijn fiets verzekerd was ging failliet; het voorwiel van mijn Gazelle Giro had een probleem - dat zichzelf op mysterieuze wijze zelf oploste -. En de ibook dus. Ik heb dan ook inmiddels geen zin meer om te onderzoeken waarom de ene van de twee nieuw gekochte luidsprekers luider klinkt dan de andere. Ze doen het tenminste.

(Nee, mijn vertrouwen in de zegeningen van de consumptiemaatschappij zijn bijzonder groot. Ik hou ook erg van winkelen. En ik ben gek op reclame. Ik geloof in de vooruitgang door nog meer antennes op het dak van het bejaardentehuis.)

Maar het zijn niet de redenen voor mijn misselijkheid en verlamming. Nu pas realiseer ik me dat ik me verdomme voor de eerste keer heb laten beetnemen. Ik heb mezelf voor de gek zitten houden, ik ben er in gestonken, ik ben mezelf ontrouw geworden. Stom. En nu zit ik met de gebakken peren. Eigen schuld. Daarom voel ik me misselijk en verlamd en boos ook.

Waarom heb ik die ibook gekocht? Na heel lang aarzelen, overigens. Omdat ik verdomme gewoon teveel geld had en niet wist wat ik er mee moest. Dan maar 'n nieuwe computer. Iedereen heeft een nieuwe computer, iedereen toont zo z'n bij-de-tijd-zijn en rijkdom, ik heb het geld, en ik ben bij-de-tijd, dus waarom zou ik geen nieuwe computer kopen? Maar zo ben ik niet. Ik koop alleen dingen als ik ze nodig ben, en dan nog het liefst alleen als ze goedkoop zijn. Ik heb niet zoveel luxe nodig. (Wie denkt dat ik op een stervensdure racefiets rijd heeft het mis). Het ding, die ibook, voelde vanaf het begin niet goed. Tuurlijk, het was luxe, superdeluxe, en best fijn, een sneller modem ook, handig, en een fijn scherm, geen last meer van je ogen, in de trein werken, op andere plekken werken, eindelijk kon ik dat allemaal ook.

Stom stom stom. En ik dacht een sprong te kunnen maken in mijn leven. Andere dingen te gaan doen. Professioneler te worden - in mijn eigen dingen -. Lesgeven op verschillende plekken, langzaam afscheid gaan nemen van de 'corporate' wereld als levensonderhoud, meer schrijven. Alle schrijvers hebben een witte ibook. Noortje Marres heeft er een, Mercedes Bunz en de anderen van de De:Bug-crew hebben er een, Susanne Speier heeft een witte ibook. Ik wilde ook een witte ibook om mijn status te bevestigen. Alsof ik wilde tonen, kijk, ik ben er ook zo een, ik schrijf, geef les, ik doe aan theorie, ik doe aan kritiek, ik publiceer, ik geef lezingen, zie mijn witte ibook: ik ben echt. Maar al die dingen hebben geen barst te maken met het bezit van zo'n laptop - al is het handig -. Het gaat er om wat er in je kop zit en dat wat er in je kop zit op heldere manier in de buitenwereld terecht komt. De ibook maskeerde mijn eigen onzekerheid. Natuurlijk wil ik een sprong maken, natuurlijk wilde ik langzaam een wending geven aan mijn leven. Maar dat doe je niet door een ibook te kopen. Je hebt je laten beetnemen. De ibook leidde je af van je doel. Daarom voelde het ding vanaf het begin niet goed.

Je houdt niet van luxe. Je wilt dingen die werken. Je wilt je eigen ding kunnen doen, zonder afgeleid te worden door 'goodies' en glimmende oppervlaktes.

Ik had mezelf moeten blijven. Werken met de oude troep - omdat dat evengoed gaat -, plezier houden, langzaam zelfvertrouwen winnen. Ik had voor de lol Linux moeten leren. (Streven naar autarkie is mij ook niet vreemd). De luxe van een witte ibook past niet bij mij. Het ding had een DVD-speler. Ik heb er tot op heden nooit een DVD in gestoken. DVD's zijn prachtig, maar in mijn leven is geen plaats voor DVD's. (Bewegend beeld krijg ik voldoende binnen via het wielrennen op televisie, wat bezoeken aan kunstfestivals e.d. en van de televisie opgenomen documentaires en films - ik huurde ook al zelden video's). Met de mp3's heb ik feitelijk ook nooit wat gedaan. Ik had de afweging moeten maken die ik altijd maak: wat voegt deze technologie toe aan mijn leven? Wat verandert het in mijn leven? Is dat een verandering ten goede of ten slechte?

(In tenminste drie opzichten was het een verandering ten goede: een beter scherm, sneller internet - voornamelijk van belang voor Blogger -, en kunnen werken op verschillende plekken. En eerlijk is eerlijk: ik was er gehecht aan geraakt dat ik altijd al mn data bij de hand had).

(En eerlijk is eerlijk - ik heb niet een keer lekker zitten tikken op mijn ibook).

(De ibook was geen verandering. Het was een te luxe ding dat steeds de belofte in zich hield van allerlei moois, maar al dat moois had veel teveel onderhoud en gedoe nodig en kostte veel te veel).

Ik ben er in gestonken. Ik heb me laten verleiden om mezelf door middel van een mooi, luxe apparaat een identiteit aan te meten. Ik heb geprobeerd mezelf te veranderen via de aanschaf van dat apparaat. Ook een vorm van conspicuous consumption. (Maar desastreus voor jezelf). Daarom voel ik me ook belazerd. Het ding - en alles er om heen (inclusief de reclame) - belooft vanalles, maar jij zult niet echt veranderen. Waarom ben ik er in getrapt? Zwakte, onzekerheid, jaloezie ook. Stom. (Jaloers, niet op het feit dat anderen het ding hebben, wel op het leven dat ze leiden). Je kunt geen andere identiteit kopen. Je houdt jezelf voor de gek. En je denkt, waarom die anderen wel, en waarom ik niet? Waarom is het voor mij niet weggelegd? Fout gedacht, wie zo denkt brengt zichzelf op het verkeerde pad. Al was het alleen maar vanwege de jaloezie. Als ik echt onzeker zou zijn, of me minderwaardig zou voelen, zou ik nu een G4 kopen. Om echt te laten zien: zie je wel, ik ben het wel, ik kan het wel, zie mijn G4.

Het gaat om de dingen die je kunt. Niet om de dingen die je hebt.

Goed, een waarheid als een koe. Nu hopen dat ik vrolijk verder kan. En de verkeerde dingen van de afgelopen tijd achter me kan laten.

Ben ik te hard voor mezelf? Of denk ik te 'magisch' (de ibook heeft verschillende betekenissen op zich geladen waardoor het ding volledig verkeerd voelt). Zit ik - ten onrechte, ik zou immers 'rationeel' moeten denken - vast in een denkschema waarin de kapotte ibook wel een straf moet zijn voor iets wat ik fout heb gedaan (vrienden en familie verwaarloosd, niet aardig genoeg gedaan voor medemensen?)

Hmm. Zo zit ik in elkaar denk ik dan. Zou ik daarvan loskomen, wat zou ik dan allemaal missen?

Natuurlijk kan ik wel verder komen dan deze wereld: 4400, schermresolutie 640-480, Eudora 3.1., Word 5.1 (25 januari 1993, de dag waarop ik 27 werd), Simpletext, PageSpinner 1.2, Better-Telnet, Fetch en Netscape 4.7. Natuurlijk is een laptop handig in mijn bestaan. Maar deze ibook klopt niet.
[edit]

[11/1/2002 2:35:31 PM | arie altena]
Zit de hele tijd met de lezing in mn kop die ik komende woensdag op de Rietveld - in het kader van de Studium Generale - ga houden. Over technische media en literatuur, preciezer: de transformaties van literatuur onder invloed van technische media. Ik loop tegen dezelfde problemen aan die vorig jaar het werken aan een stuk over nieuwe media en literatuur - voor De Witte Raaf - lastig maakten. Ik wil teveel vertellen. Ik pak het veel te encyclopedisch aan. In mijn hoofd voer ik gevechten tegen niet bestaande spoken. Ik moet het beperken en focussen. Ik hoop dat t ditmaal beter lukt. Vast wel. De lezing is nog niet af. (Nog lang niet). Maar de presentatie, met veel voorbeelden, wel.
[edit]

[11/1/2002 2:30:29 PM | arie altena]
Gehoord: "overlevingsbaantje".
[edit]

[11/1/2002 2:29:52 PM | arie altena]
Wat betreft t opzeggen van mijn baan bij Mediamatic: dat is niet omdat ik zo ontevreden zou zijn - integendeel -; ik krijg alleen vanaf januari een nog veel leukere baan.
[edit]

[10/31/2002 3:36:59 PM | arie altena]
"Zullen we spelen dat jij verdwaald was"
"Zeg dan help"
"Je kon geen weg naar mij vinden"
"Als ik ja zeg wel, maar nu nog niet"
[edit]

[10/31/2002 3:34:21 PM | arie altena]
31 oktober. Vandaag mn baan bij Mediamatic IP opgezegd.
[edit]

[10/30/2002 5:36:59 PM | arie altena]
Dat in Nederland Greta Monach computerpoezie geschreven heeft (1973, Compoezie), wist ik niet.
[edit]

[10/30/2002 5:34:26 PM | arie altena]
Gelezen:
Procedures voor de po‘zie. Sybren Polet en het probleem van de authenticiteit. Mooi artikel van Thomas Vaessen: http://www.neerlandistiek.nl/02/04/index.html.
"De organische vorm van het modernistische gedicht, zo hogelijk gewaardeerd door New Criticism en in Nederland Merlyn, is een homogeen en in zichzelf besloten geheel; tijdgebonden en eenmalig. Wanneer de modernist een reeks componeert, kiest hij daarbij voor een thematische of temporele leidraad, waardoor de relaties tussen de afzonderlijke delen metaforisch van aard zijn. Polet zet daar anti-organische po‘zie tegenover die heterogeen en principieel open is; veranderlijk en varieerbaar. Aan de ordeningen die in zijn werk voorkomen, ligt geen psychologische of argumentatieve motivering ten grondslag. Zijn aleatorische reeksen hebben geen thematische of chronologische, maar een procedurele leidraad, waardoor de relaties tussen de afzonderlijke delen metonymisch van aard zijn."
[edit]

[10/30/2002 12:31:32 PM | arie altena]
Gelezen:
Andere Sinema - met o.a. interviews met Bart de Baere en met Chris Dercon en een goed, kort artikel van Pieter van Bogaert waarin de geschiedenis van de netkunst helder neergezet wordt.

Langs het ravijn, Bart Jungmanns biografie van Johan van der Velde; de Nederlandse wielrenner die grote successen vierde in de jaren tachtig (vooral in Italie), in een zeer diep dal terecht kwam (amfetamineverslaving, criminaliteit) en daaruit klom. (Categorie trein- en bedlectuur). In de Italiaanse shirts van Metauro Mobili en Gis was Van der Velde een van mijn favorieten, maar het boek viel me tegen. Dat ligt deels aan de gekozen vorm en stijl - Jungmann begint steeds in 2001 en kijkt dan terug. Maar ik vrees dat het ook te maken heeft met feit dat Johan van der Velde een heel ander personage blijkt te zijn dan ik altijd dacht. West-Brabant, altijd al verkeerde vrienden, opgeleid door Rini Wagtmans. Helemaal geen 'mooie, elegante; renner; en helemaal geen wielerheld. In plaats daarvan de sfeer van Westbrabantse smokkel en semi-criminaliteit. Hmmm. Bij het lezen van de stukken van Peter Winnen - die toch ook de minder mooie kanten van het profwielrennen blootlegt - blijft de droom van het heroische wielrennen intact. Bij het lezen van Bart Jungmanns boek valt het in duigen, omdat Van der Velde geen held blijkt te zijn waarbij je kunt blijven wegdromen. In die zin is het wel een goed neergezette ontmaskering. En een eersteklas melodrama. Ik hou niet van melodrama.
[edit]

[10/30/2002 12:12:50 PM | arie altena]
Oeps, foute html-code in de vorige posting. En dat valt dus niet te repareren.

Wat ik schreef: "Mooie tentoonstelling op Impakt (http://www.impakt.nl). Erg goeie ruimte ook. En mooi werk van o.a. Serge Onnen en Eija-Liisa Ahtila. De moeite waard.
[edit]

[10/30/2002 12:09:22 PM | arie altena]
Mooie tentoonstelling op Impakt (edit]

[10/29/2002 4:38:08 PM | arie altena]
Sowieso een rotweekend geweest. Niet vanwege de storm (daar heb ik erg weinig last van gehad, zelfs alle balkonplanten zijn netjes blijven staan). Niet opgeschoten met werk, een feestje vergeten, kapotte computer. Brrrr.
[edit]

[10/29/2002 4:36:26 PM | arie altena]
Het lijkt er op dat mijn iBook weer werkt. De harddisk opnieuw geformateerd (dit keer twee partities aangemaakt), systemen opnieuw geinstalleerd, en het lijkt er op dat het nu allemaal weer werkt. De vraag is wel waarom ie stuk gegaan is. Sinds de reparatie steeds opstartproblemen gehad; steeds vaker een 'grey screen', totdat ik niet meer kreeg dan een 'grey screen'. Ik ben schijnbaar de enige met zoveel problemen met een iBook. Je wordt er erg zenuwachtig van en erg gestresst. En al dat ge-sysop is uitputtend, en je krijgt er een vreselijk slecht humeur van. Ik durf eigenlijk mijn oude files ook niet terug te zetten - alsof er ergens tussen die oude files virussen zouden zitten, of corrupte files die schadelijk zijn. Brrrr.
[edit]

[10/28/2002 12:44:31 PM | arie altena]
Leg nu aan de hand van Bloggger uit wat een CMS is.
[edit]

[10/28/2002 12:44:02 PM | arie altena]
Mijn Ibook is weer kapot.
[edit]

[10/24/2002 2:34:17 PM | arie altena]
Hoe je de ruimte - en de Nederlandse ruimte - ervaart als fietser. Daarover eens een stuk schrijven. (Als reactie op die architecten en planologen die het landschap vooral ervaren vanachter een venster - van huis of auto).
[edit]

[10/24/2002 2:31:10 PM | arie altena]
Volgende week: Impakt festival in Utrecht, http://www.impakt.nl/. Met o.a. werk van Serge Onnen en van Eija-Liisa Ahtila.
[edit]

[10/24/2002 2:26:09 PM | arie altena]
In Loenen staat pontificaal aan de Vecht een enorme nieuwbouwvilla. Een ontzettend lelijk ding van gele baksteen met koperen daken. Veel te groot. Nog lelijker dan patserig. En na meer dan een jaar nog steeds niet afgebouwd en niet bewoond. Tot voor kort stond er over de hele gevel in koeienletters WANSMAAK geschilderd. (En dat in het nette Loenen). Ik kwam er van t weekend weer langs. De hijskranen stonden nog steeds in de tuin, maar de 'graffiti' was helaas verdwenen.
[edit]

[10/24/2002 2:20:01 PM | arie altena]
In kaart brengen van bewakingscamera's in de Amsterdamse binnenstad: http://www.spotthecam.nl/.
[edit]

[10/23/2002 5:33:34 PM | arie altena]
Blogseizoen begonnen?
[edit]

[10/23/2002 5:32:02 PM | arie altena]
Wielerseizoen is echt voorbij. Bartoli won heel mooi de Ronde van Lombardije. Ik heb mn oude concorde van stal gehaald - met 26mm bandjes, wordt t mn herfst- & winterfiets.
[edit]

[10/23/2002 5:15:32 PM | arie altena]
"Voor ons is populisme een verzamelbegrip dat staat voor een bijzondere gerichtheid op gebruikers in plaats van de makers van beleid of architectuur." (Wouter Vanstiphout in Witte Raaf 99). en zo is een hele - overigens interessante - discussie over populisme in de Witte Raaf gebaseerd op een misverstand, op het misbruik, door Vanstiphout, van een zeer geladen term (populisme) voor, nou ja, iets waar niemand het mee oneens kan zijn. maar "sociaal-democratie" was hier eigenlijk een betere term geweest dan populisme. en minder verwarrend. of heeft Vanstiphout gewoon gedacht: zullen we 'ns tegen wat zere schenen trappen? te gemakkelijk gedacht?
[edit]

[10/23/2002 5:03:31 PM | arie altena]
In Amsterdam schijnt 1.000.000 vierkante meter kantoorruimte leeg te staan. De toekomst van het kraken bevindt zich op de Zuidas.

(Schandalig overigens).
[edit]

[10/23/2002 5:01:06 PM | arie altena]
"Zijn redenering oogt immers heel anders wanneer je het gros van de ondersteunde kunstenaars als hobbyisten beschouwt. Zij hebben dan geen baan, maar wijden zich aan een liefhebberij. Af en toe krijgen zij daar wat waardering, zelfs geld voor. Zo bezien zijn de meeste kunstenaars geen zwaar onderbetaalde professionals maar gelukkige amateurs. Dat is een interessant, zij het ook explosief gedachtenspoor. Het ondergraaft immers de beleidsschotten tussen kunst en amateurkunst." (Rudi Laermans in De Witte Raaf 99, recensie van Hans Abbing: Why Are Artists Poor?)
[edit]

[10/23/2002 4:52:27 PM | arie altena]
verwondering:

een artikel over raymond pettibon waarin de halve twintigste-eeuwse literatuur en klassieke film als context fungeert om de interpretatieproblemen van zijn vroege werk het hoofd te bieden, terwijl er nauwelijks aandacht is voor de cultuur van de Amerikaanse hardcore (Rollins, Minutemen), horrorstrips en punkzines.

beschrijvende teksten in kunstcatalogi, of preciezer, zinnen daaruit, die zelfs na vier keer lezen niets dan onbegrijpelijke onzin opleveren. (niet de kunst is moeilijk, maar de begeleidende tekst die haar eigen onmacht probeert te verhullen door vergelijking op vergelijking te stapelen en op onnavolgbare wijze te verbinden met briljant geformuleerde theoretische clichees).
[edit]

[10/23/2002 4:08:51 PM | arie altena]
van oktober tot eind januari: http://www.lacinca.net/~arie/weblog/.
[edit]

[10/23/2002 4:06:21 PM | arie altena]
in het echt gezien, anderhalve week geleden, (400 meter van de eindstreep):
hoe ontzettend hard de sprint werd aangetrokken voor Cipollini.
en de teleurstelling die 20 seconden daarna neerdaalde: 1. il re leone 2. mcewen, 3. zabel. waarop het circuit van Zolder onmiddellijk begon leeg te stromen.
[edit]

[10/23/2002 4:01:54 PM | arie altena]
twee dagen weekend en drie dagen lappenmand.
raymond pettibon (boek)
black hole (horrorstrips, geplagieerd door Atelier van Lieshout Erik van Lieshout)
daniel clowes: like a velvet glove cast in iron (briljante en erg nare strip)
witte raaf (kunsttijdschrift)
mik / oorebeek (catalogus)
willy verhegge: tourmalet (gedichten over wielrennen)
hc ten berge: mythen en fabels van noordelijke volkeren (3 delen, eindelijk gekocht)
feld & van klooster: de droom van de giro (boek over wielrennen, viel tegen)
nachoem wijnberg: politiek en liefde (roman)
monde diplomatique (maandblad, oktober)
re (tijdschrift)
raster (tijdschrift)

openingen:
vr: christiaan bastiaans
za: alicia framis

zo: 68 - 2.45 - 24.8 - 45.5 (concorde)
[edit]

[10/23/2002 3:38:18 PM | arie altena]
voorstel:
ik hou ervan om bij open ramen te werken, of nog liever in de open lucht. Het geluid is anders. Je hoort dat er ruimte is. Ook als het stil is. Ik voel me snel ongemakkelijk als de geluidsruimte afgesloten is. Voor de winter, als het te koud is om bij open ramen te werken, wil ik een microfoon buiten hangen. Deze is verbonden met een versterker en een luidspreker. De luidspreker hangt binnen naast het raam. De microfoon registreert het geluid van buiten, de luidspreker verspreid dit door mijn werkruimte, (bijvoorbeeld mijn huis). Ik hoop dat het geluid van de ruimte buiten te horen is; dat het niet enkel een versterking van de buitengeluiden (trams, vogels, deuren, hijskranen) zal zijn. Het is geen kunstwerk. Het is een manier om te werken.
[edit]

[10/10/2002 1:02:20 PM | arie altena]
Dat er mensen zijn die even meenden dat Arie Altena een pseudoniem van Wilfried Houjebek was. Hmmm. Waarom niet, eigenlijk....
[edit]

[10/10/2002 12:45:20 PM | arie altena]
Moet weer 'ns aan de gang met onderhoud van verschillende webpagina's, en deze weblog.
[edit]

[10/10/2002 12:44:05 PM | arie altena]
Ibook is 'gerepareerd'. Nieuw moederbord en nieuw toetsenbord. Toe maar. Slecht voor de zenuwen.
[edit]

[10/10/2002 12:42:07 PM | arie altena]
Go http://www.easycity.org.
[edit]

[9/26/2002 4:16:26 PM | arie altena]
Rottig. Ik ben nu gedwongen om mijn 'werkproces' op een andere manier te ordenen. Zolang mn ibook in reparatie is. Was net gewend aan de laptop als centrum van al het werk dat ik doe. Nu zit ik thuis met een oude laptop waarop linux draait (het telnet - pine - pico universum).
[edit]

[9/25/2002 3:48:26 PM | arie altena]
Hmmm en blogger heeft ook nog altijd problemen? Leve de elektronische apparatuur.
[edit]

[9/25/2002 3:46:54 PM | arie altena]
Verwacht geen lang verslag van de Dolomieten op korte termijn. Mijn iBook is vanochtend kapot gegaan, en is inmiddels 'ter reparatie aangeboden'. Het begon met een niet meer reagerend toetsenbord en eindigde er mee (na hulp van de helpdesk - de eerste keer dat ik de mac-helpdesk gebeld heb; de eerste keer in meer dan 10 jaar Mac-gebruik) dat ook de trackpad het opgaf en de computer op geen enkele manier meer door de opstartprocedure kwam; ook niet met een bootable cedee. Erg kut. Extra waardeloos omdat deze wereld zo fijn is ingericht als het om reparatie van dure apparatuur gaat. Niemand mag het ding repareren - ook al zouden ze het kunnen, en zouden ze het willen -, nee, het moet naar 1 plek in Nederland gestuurd worden. Dus reken maar uit hoe lang het duurt.

Extra waardeloos omdat ik inmiddels mijn iBook echt nodig heb voor al mn werk.
[edit]

[9/5/2002 1:24:41 PM | arie altena]
Jawel, al lang weer terug van vakantie. Binnenkort zal ik een lang verslag van mijn vakantie schrijven: 1200 kilometer in de Dolomieten gefietst & zo'n slordige 23 kilometer hoogteverschil overwonnen. Inclusief de beklimming van de Tre Cime di Lavaredo in de dichte mist & bij gemene kou.
[edit]

[7/28/2002 10:03:05 PM | arie altena]
Vermoeiend. Blogger blijft dezelfde 'errors' geven.
[edit]

[7/28/2002 9:55:24 PM | arie altena]
Veel te warm om iets te doen. Ook te warm om te fietsen. Wel twee boeken gelezen. Crash, van Ballard. Niks voor mij. Typisch, want ik heb wel een zwak voor Ballards korte SF-werk, en vind Super Cannes (met Cocaine Nights) een van de beste boeken over de extreme consumptiemaatschappij. Wellicht is de aankleding van de thematiek in Crash te ver van min 'bed': ik kan niet autorijden en heb helemaal niks met auto's (behalve dat ik er misselijk in word als ik geen tabletjes slik) en komt de tekst daardoor niet aan. Ik snap het punt dat Ballard wil maken, maar het hele boek lezen was vrij 'boring'.

Een verrassing was Meester Kader van Tom Naegels, een heel jonge Belgische schrijver (geboortejaar 1975). Een roman over geweld, het kwaad, Kongo, de moordpartijen van Hutu's en Tutsi's en nog veel meer; onverkort politiek en met wat Pynchoniaanse trekjes. Dammit, uit 1999 en per ongeluk in de bibliotheek uit de kast gepakt. Waarom kende ik zijn naam nog niet?
[edit]

[7/25/2002 10:36:57 AM | arie altena]
Kreeg de deelnemerslijst van de fietsvakantie in de Dolomieten. 30 man, herstel: 29 man en 1 vrouw. Wielrennen een mannensport? Hoezo?
[edit]

[7/25/2002 10:34:28 AM | arie altena]
Gisteren voor de tweede keer radio gemaakt. Samen met Peter PC vierhandig zitten mixen in de studio van Radio Threshold. Ja, de geluidsstromen gaan echt de ether in: 96.3 FM. Het was een rommeltje, er ging vanalles mis, inclusief veel te hard inmixen van het verkeerde nummer, en pardoes stopzetten van de enige CD die nog in de mix zat. En ik vrees dat we ook nog steeds niet goed doorhebben hoe hoog die schuifjes moeten (of mogen) staan. Huiveringwekkend voor echte radiomakers? Wellicht. Maar er ging ook vanalles goed, soms per ongeluk, soms berekend. En het is lekker mixen met moderne orgelmuziek, Kyriakides, Michel van der Aa, Kaapverdiaanse liedjes, Cage en een enkele draaitafelmanipulatie. Vrolijk amateurisme - in goede zin -. We doen ons best. Radio Oorbeek op Radio Threshold. Misschien vanavond en/of morgenavond weer.
[edit]

[7/18/2002 5:11:08 PM | arie altena]
Hmm, grrr, blogger doet t alweer niet. Begint vervelend te worden.
[edit]

[7/18/2002 5:00:54 PM | arie altena]
Het nieuws heeft ook mij bereikt: http://www.warchalking.org/, tekens achterlaten op straat om aan te geven waar je draadloos internettoegang hebt. Niet dat ik airport/wifi zou hebben.
[edit]

[7/15/2002 12:10:38 PM | arie altena]
Hmm, wat nou weer...
[edit]

[7/15/2002 12:08:22 PM | arie altena]
Een maand stilte op de weblog. Nee, ik ben niet op vakantie geweest (zoals een paar vrienden dachten); ik was in Amsterdam, ik had mijn computer bij de hand, maar ik heb niet geschreven. Er was meer dan genoeg aanleiding om stukjes te schrijven. Er was eigenlijk teveel aanleiding om stukjes te schrijven. Wie wel eens schrijft kent dat: ineens buitelen de bezigheden en gebeurtenissen over elkaar heen, je zou over alles willen schrijven, maar voor je aan schrijven toekomt is alweer de volgende gebeurtenis achter de rug, je raakt verder en verder achterop, eerst maak je nog een lijstje van zaken die je absoluut toch in je log wilt vermelden, maar hoe langer het duurt voor je weer het eerste stukje geschreven hebt, - want waarmee moet je beginnen, je kunt moeilijk beginnen met wat er nu net speelt ("Armstrong verliest 30 seconden door een val"), denk aan al die veel belangrijke gebeurtenissen van de afgelopen weken - des te moeilijker wordt het om weer te beginnen, tot je de weblog bijna vergeet, en de urgentie verdwijnt. Dan, na verloop van tijd, krijg je weer zin en pak je de draad weer op. Nu.

Niets over het eindexamen van de studenten van het Frank Mohr Instituut in Groningen: Marco Theunisse, Ying Shen, Wopke Oldenburger, Bas Bin Zineb en Jelmar Boterhoek - die ik het afgelopen jaar les heb gegeven.

Niets over Oorbeek op de After Party van de Haagse Rondgang, in de Casuariestraat in Den Haag (ons beste concert tot nu toe). Niets over Krepa, de musici die voor ons optraden op de After Party, niets over hun CD (dat komt nog). Volgens mij heb ik zelfs niets verteld over het optreden, een maand eerder, in de Rijkshemelvaart.

Niets over de verwikkelingen rondom de vraag waar het met mijn toekomst heengaat, en het feit dat ik vanaf nu - vooreerst freelance, en maar een paar uur per week - eindredactie doe van Metropolis M.

Niets over de expert-meeting "nieuwe media en onderwijs" in De Waag, waar ik aan deelnam; niets over het werken aan een tekst voor de ICT-kanskaart (vreselijk woord, maar t heet niet anders) "voedselveiligheid" - voor het ministerie. Niets over het schrijven van een stukje over Submarinechannel voor Metropolis M.

Niets over alle etappes die ik 's avonds op de video keek, de Ronde van Zwitserland, de Ronde van Duitsland en nu de Tour. Volgens mij zelfs niets over de verwikkelingen in de Giro d' Italia, en hoe treurig en boos zelfs ik er van werd. De sport wordt kapot gemaakt. (Daarover schrijf ik nog wel eens).

Niets over de enorme politie-inval in een groot aantal hotels de avond voor de Dolomietenmarathon, een grote, zware wielertoertocht, (waaraan gewone fietsers meedoen, ik zou 'm ook graag eens willlen rijden): de drugssquad op zoek naar doping. Pure drugsoorlog. En sure dat ze verboden middelen vonden.

Niets over de boeken die ik gelezen heb: het laatste deel van de Recherche van Proust (waarin Parijs gebombardeerd wordt, de verteller door het sleutelgat koekeloert en Charlus betrapt terwijl deze zich laat geselen, en waarin Robert de Saint-Loup sterft en waarin een complete theorie van de roman uiteengezet wordt); Radicale Middelmatigheid van Henk Oosterling; en stapels tijdschriften.

Niets over de lastigheid van vakantie nadat je hard gewerkt heb. Ik had een week vrij. Het was slecht weer. Ik kwam de stad niet uit (wilde kamperen in de Eifel, regen & storm weerhield me ervan).

Niets over de Space Conference in de Smart.

Niets over mijn nieuwe racefiets. Een Gazelle Giro. Ik had liever een fiets op laten bouwen, maar ik vertrouw mijn oude Concorde niet meer & in de vakantie laat ik me wel de Dolomieten over jagen, en voor die tijd een fiets laten bouwen ging niet meer. Die Gazelle is wel een strak ding. Niets over het pardoes kopen van Sidi's van 150 euro's - nog nooit zulke dure schoenen gekocht.

Niets over de bossen onder Nijmegen, de Zevenheuvelenweg (zeven keer niks), het Reichswald, Kalkar en Xanten: een tocht van 170 kilometer.

Niets over de politiek. Niets over het feestje bij Harm (elk jaar een hoogtepunt). Niets over de langzame ineenstorting van de economie. Niets over de vermoedelijk desastreuze gevolgen van populisme & conservatisme (we kunnen niet terug naar de jaren vijftig).

Niets over de woorden 'ontvenstering' (Samuel de Lange in Trouw), 'rammelstrook' (verkeersbord op de Utrechts Heuvelrug), 'snackbarrenrechts' (Ruud Verdonck), futilitarisme en infotoom (Henk Oosterling).

Niets over het echec van Jan Ullrich, niet opgewassen tegen de rijkdom die hij onder het extreem marketing-kapitalisme verdiende dankzij z'n en DDR-opleiding en zijn DDR-waarden. Oftewel: het bewijs dat kapitalisme leidt tot morele teloorgang. (Knipoog).

Niets over de Tour (wie zullen voor een verrassing zorgen? Wie zijn mijn favorieten?)

Niets over, maar weer eens, de constatering dat Nederland een groot park is - ga maar eens een dag dwars over de Utrechtse Heuvelrug fietsen - en dat je je gelukkig prijst dat het zo is, want het lijkt net alsof je een hele dag in de natuur rijdt, terwijl de gruwelijke lelijkheid van het industrieterrein, de witte nieuwbouwwijk en de winkelstraat met Blokker, AH en Kruidvat altijd op een steenworp ligt.

Niets over het verlangen de computer niet aan te raken.

Niets over de rondcirkelende en tjilpende (gillende? piepende?) gierzwaluwen, elke avond weer, tot die plotse stilte tijdens regen toen alle vogels zwegen.

Niets over de boeken die je nu graag zou willen lezen, boeken van Dewey, Lessig, Manzoni.

Niets over het gebrek aan besef van tijd als je hard werkt. (Dat je je niet eens meer bewust bent van het feit dat de zon schijnt, dat het regent, dat de avond lang is).

Niets over het optimisme van een oude Michel Serres, die in Le Monde de eeuwen, nee, miljoenen jaren overziet, en alle lokale, religieuze en andere spanningen in dat perspectief ziet oplossen (okee, hoopt te zien oplossen).

Niets over bootlegging, soulseek, de Franse minister van wetenschapsbeleid die astronaute was.

Niets over de vakanties van mn broer (Vietnam, Laos en Thailand), en die van Ernie (China, Hongkong en Macao). Hoe fijn het is om naar verhalen te luisteren. Niets over het feit dat Bert en Ingrid aangenomen zijn op de Jan van Eyck.

Geen essay waarin uitgelegd wordt waarom wielrenwedstrijden ook spannend kunnen zijn als er schijnbaar niets gebeurt.

Niets over zoveel dingen.
[edit]

[6/13/2002 5:26:25 PM | arie altena]
Aankondiging: deze zaterdag ALT_SPACE

SMART Project Space | 1e Constantijn Huygensstraat 20, Amsterdam

The Jungle Association of Autonomous Astronauts and SMART Project Space
invites you on Saturday June 15 for the conference:
ALT_SPACE

series of presentations and lectures on alternative uses of outer space.

Speakers:

Siebe Thissen, the imagination of outer space in pop culture | Debra
Soloman, the Experimental Directorate for the Arts | Derek Holzer, acoustic
space lab: experiments with a radio telescope | Jungle AAA, localizing the
jungle vector | Ricki Seabra, the Isadora Space Module | Steve Korver, tales
of a Gagarin obsession | Noortje Marres, the technical imagination and the
fallout of space travel | K‡roly Toth, Zero g Lab | Dragan Zivadinov
director of Kozmokineticni Kabinet Noordung and cosmonaut

Saturday June 15, 14:00 hrs

english spoken, free admission

SMART Project Space | http://www.smartprojectspace.net
.
[edit]

[6/6/2002 11:58:27 AM | arie altena]
Oorbeek speelt op zaterdag 8 juni
2 sets in het restaurant van de Rijkshemelvaart
19.30 u. --- tijdens het eten
21.30 u. --- na het eten

Rijkshemelvaart
Oude Haagseweg 58

s.v.p. reserveren als je wilt eten: 06 51158899

routebeschrijving:
http://www.rijkshemelvaart.com/kaart.html

toeristische fietsroute Rijkshemelvaart = door de Oeverlanden
(Amstelveense weg, langs Olympisch Stadion, rechtsaf IJsbaanpad, rechtdoor: sluis oversteken, links)
(of: Schinkelkade - Jaagpad - rechtdoor rijden)
fietspad (noordelijk) langs Nieuwe Meer afrijden
bij splitsing fietspad: linksaf
je rijdt uiteindelijk tegen de Oude Haagseweg aan (rechts achter je zie je het BP-station)
Rijkshemelvaart is vlakbij de platforms van de Rijksluchtvaartdienst
[edit]

[5/31/2002 11:52:42 PM | arie altena]
Flaneur Culture, 2e rechts, 2e links, 1e links, herhaal

Een generatief psychogeografische sessie, op initiatief van socialfiction.org als voorbereiding van de Hot Summer of Psychogeography. Uitvoering: Arie Altena, Kuitenbrouwer en Maeve (in de wandelwagen), inclusief toevallige ontmoetingen met Wilfried en Thomas.

Dam, Amsterdam, 13.00 uur, 16 maart 2002.
Stralende zon, 16 graden, de eerste warme lentedag.

Route
Dam - Papenbroeksteeg - Jonge Roelensteeg - Nieuwezijds Voorburgwal - St. Luciensteeg - Duifjessteeg - Rokin - Lange Brugsteeg - Grimburgwal - Nes - Sint Barberenstraat - Oudezijds Voorburgwal - Enge Lombardsteeg - Nes - Nadorststeeg - Rokin - Gapersteeg - Amsterdams Historisch Museum - Gedempte Begijnensloot - Begijnensteeg - Watersteeg - Oude Turfmarkt - Turfdraagsterpad - Crea - Oudezijds Achterburwal - Slijkstraat - Kloveniersburgwal - Oude Hoogstraat - Bethaniendwarsstraat - Koestraat - Oudezijdsvoorburgwal - Damstraat - Dam

de rest is inmiddels al weg, hehe

--- geroezemoes, trams ---

op naar de psychogeografische wandeling

--- trams, verkeersgeluiden ---

weet jij nog waar we op moesten letten, hahaha?

volgens mij mogen we dat zelf weten

maar

we gaan kijken

het gaat erom hoe de stad zich voordoet via een algoritmische wandeling

we moeten oversteken, wij moeten de eerste, tweede rechts hebben

tweede rechts

waarbij we meteen op een probleem stuiten

komen we op de kalverstraat

is dit de eerste rechts? of, ja dat ook

doe-oeg

dit was de eerste rechts

gaat de rest nou al verkeerd of?

dit is was de eerste rechts

dit is dus waar wilfried ook over schreef dat meteen als je wegloopt doet zich al het eerste probleem voor hahaha de eerste heeft volgens mij ook, maar we interpreteren dus de volgende als de eerste rechts

is dit de eerste rechts?

deze is doodlopend, wel een goeie ja, maar dat mist in het algoritme, zo van

kromme elleboogsteeg

als je in euhm, waar gaan hier de papenbroeksteeg in

de?

papenbroeksteeg

ook niet slecht! hier

eerste rechts

zij hebben waarschijnlijk hetzelfde algoritme

zij hebben gedeeltelijk hetzelfde algoritme

tussen de pis door, zo te zien, naar een heel merkwaardig binnenplaatsje waar ik nog nooit geweest ben

hee, kijk daar heb je het al

met een kunstwerk

en waar het enige bureau van air india zit

dit is echt jaren zeventig architectuur hee, tjeezes

nee, hier ben ik nog nooit geweest.

echt nog nooit geweest

dit vind ik ook wel goed, dat teer daar

waar het voor is weet ik niet

dus rechtdoor, dan is dit de eerste links

maar we moeten de tweede links hebben

ja, het punt is, tot nu toe gaat het goed

tot nu toe gaat het goed, we lopen gewoon door

maar er komen natuurlijk momenten waarop je je algoritme helemaal niet kan uitvoeren

ja, nee, dat als er geen straat volgt

kijk hier

zo, echt een smerige zooi hier

dit was de eerste links

uche uche, pisstank, stereo sushi bar

hier ben ik ooit eens geweest

ben jij hier ooit geweest dat was dan zeker om vier uur snachts

nee dat was om elf uur daar trad een vriend van mij op met geimproviseerde elektronische muziek

jaja, maar niet in de coffieeshop

in die coffeeshop ben ik nog nooit geweest

met zo'n fijn, dan komen we hier de tweede links

dit is de nieuwezijdsvoorburgwal

en dan de eerste links

en dan de eerste links, ja, en dit is links, ik moet altijd denken, wat is links wat is rechts

links is waar je duim rechts zit

weer op de nieuwezijds

we zijn de weg kwijt

ja, lastig is dat, hahaha, de eerste links, ja shit, dan gaan we weer richting kalverstraat

weer de kalverstraat, dan komen we dus

heb jij een horloge trouwens?

nee, maar dat uur, misschien moeten we ook bijhouden hoe vaak we het hele algoritme executeren

ja

arie, arie!

ja! wander en wilfried bevinden zich op hetzelfde traject als wij

voorlopig, straks gaan we afsplitsen

nou dat weet ik niet, wij moeten de eerste links hebben zo

wij de eerste, tweede rechts, maar dat is nou juist de grap, dat het zoveel op elkaar gaat lijken dat

o ja, dit is ook een joke, inderdaad

he

o nee, voor ons is het logisch, we blijven tegen de muur aanlopen en dan krijgen we de eerste links dat is dan die

ja

dag dag

ietwat sjiekere winkelstraat, ja precies en daar stuiten we op een groep niet interactief psychogeografisch gestuurde toeristen, met een soort mevrouw met een pluimpje en een toetertje die uitleg geeft

ik denk dat ik wel weet

ja, hier stuiten we op de st lucienssteeg en dat is maar goed ook want we moeten de tweede links hebben en een weg rechtdoor is er niet, dit is de eerste links, laatste kans voor eerste links,

ja

en ja hoor een krat bier, pannekoekenhuis, heineken

--- geroezemoes ---

nu krijgen we een probleem, nu moeten we

de tweede rechts moeten we

o nee, we kunnen wel rechtdoor, dus niet de kalverstraat, ja het rokin komen we dan weer

het rokin, shit, ja maar daarna moeten we de tweede links hebben dus dan gaan we de andere kant op, dat is wel goed

we hebben een keer vaker links dan rechts, he

ja, ja, dus nu gaan we zo'n pissteeg in denk ik, de Duifjessteeg, waar helemaal niets is, maar wel een hele groep toeristen voor ons

wel een mooie steeg is dit zeg

met een deur met deurcode, zoals in parijs

in parijs

het stinkt hier trouwens niet naar pis, merkwaardig genoeg

oeps

terwijl maeve met hele grote ogen aan het kijken is en helemaal niet snapt wat er aan de hand is hahaha, goed we komen dus

via de kalverstraat

o dit is de tweede rechts, de tweede rechts is die kant op, komen we op het rokin en daar gaan we naar rechts en nu is het de tweede links, o dat is interessant, want dat is dan de eerste links

ja

dat rare steegje, daar zit een hek voor, dus dat kan niet, en dan komen we dus op de grimburgwal terecht zometeen

--- verkeersgeluiden ---

we gaan zien waar we dan terecht komen

ja wie weet

--- tramgerinkel, stem niet te verstaan, auto's ---

16 maart, mensen zitten op het terras met een wit wijntje

--- stemmen ---

en ik heb mn zonnebril bij me, wel goed dat ze dat hier gebruikt hebben dat je hier tegenwoordig kan lopen, op het rokin

--- voetstappen ---

dit doe je nooit in je eigen stad, als je hier komt dan rag je hier zo snel mogelijk doorheen, godsdienstwetenschappen, ja, we gaan de grimburgwal op, wat zeg je, ja ik weet niet hoe die dingen heten, ik dacht altijd dat het de grimburgwat heette en hier ben je altijd alleen maar als je zo snel mogelijk hard doorloopt om weet ik veel naar de v&d te gaan om iets te kopen dat je hard nodig hebt, een zeef ofzo, goed oversteken, we zijn namelijk aan de tweede links

--- tramgerinkel, autos ---

ik weet nu al wel dat je in de bijlmer veel langer bezig bent met

ja dat denk ik ook wel, hahaha

hangt een beetje af van op welke plek je begint

nou eens kijken wat we hier krijgen

--- onverstaanbaar ---

en het algoritme heeft ook een vooropgesteld doel

he

ja, nou het is een soort random algoritme, maar het zijn wel gewoon regels, dus, ja, er een randomizer op zetten, eens kijken, nu moeten we de eerste links hebben, dus we gaan hier wat is het is, de nes in

ja

dit is de nes, de nes al, welja, en dan moeten we weer de tweede rechts hebben, we hebben wel geluk met de stand van de zon, hier loop ik dus bijna nooit

helemaal de andere kant

wat is het grappig dat hier bijna niemand loopt, tien meter verderop is het stampend druk, dit zou de tweede rechts moeten zijn, oh nee, sorry, dit is de eerste rechts,

kuiperssteeg

waar zo'n heel laat nachtcafe is, waarvan ik even niet weet hoe die heet

ja precies, de diepte

nee, die andere

de sint-barberensteeg, now we're gonna be in problems

dit is trouwens de tweede sint al, na sint lucien

inderdaad, we moeten hebben, euh de tweede links

we kunnen voor het water als de eerste links tellen, en over het water als tweede links

dan moet ik alleen helpen met tillen

wel mooi hier

ja, heel soms rij ik hier wel eens langs, met, hoe heet dat ding, daartussendoor, waar soms mensen afstuderen, he, tillen wordt dat

dit is het beste plekje

dit is het beste plekje, hoppa, lukt dat?

ja

okee, we zijn er al

maeve

--- eenden ---

naamloze vennootschap purperhoedenveen

het was niet echt een probleem

nee

nog een keer tillen, hop, en dus, dit was de tweede links, dan krijgen we de eerste links, oww great, bruggetjes, gaan we dat meetellen, brugjes als eerste links? nee

jaaa

ja, dan moeten we hier de brug weer over

dat deden we ook met dat steegje

ja da's waar, hehehe, gaan we weer tillen, hahaha, maar goed, ook dit is fijn in de zon, we zijn niemand meer, ik ben niemand mee tegengekomen eventjes, okee, eerste links, weer een bruggetje over

hoe had je het anders willen doen

nee precies, we moeten ons aan het algoritme houden, dus weer tillen

eerste, eerste links, dan de tweede rechts

50 meter verderop, euh, efffe denken, dus de tweede rechts, o, dan krijgen we wel een probleem, denk ik

we moeten wel consequent zijn en deze dus meetellen

ja

hebben we zonet ook gedaan

daar staat een vrachtwagen, ik weet niet of we daar met dat wagentje langs kunnen

nou, dat moet net kunnen

dus consequent zijn, dus dit gaan we meetellen

dit is de eerste rechts

de eerste rechts

ja daar komen we net langs denk ik

klappen we even in

ja okee

gaat best hard trouwens

wat?

het gaat best snel

ja we gaan best snel, ik loop ook over het algemeen best snel, lukt dat, het zou net moeten gaan, als de wielen recht staan kunnen we erdoor, yes

de achterwielen zijn alleen net iets breder

shit

okee meis dan ga je eruit, ja, dat is arie

mmm, hopla, en dan, lukt dat, ik kan dat makkelijker doen

ja precies en nou dit optillen en dan

okee

en naar voren duwen, dat kan in 1 handbeweging, tis bedoeld als

maar komt er al door

voor een euh een alleenstaande ouder moet dit

kunnen, euh

kunnen doen

--- zingende junk loopt voorbij ---

jas er weer over, maeve d'r weer in, ho, daar gaat mn microfoon, zo die gaat er weer in jahaaa

jahaaa

kijk wij weten ook niet waar het voor is

het is voor ervaringen

voor ervaringen dat is toch het belangrijkste

ja, je stad opnieuw leren kennen, hier moet je kijken, daar zitten allemaal van die vierkante raampjes met euh, ingedeeld in 16 of 12 of 20 ruitjes

vier, hadden we het anders geweten maeve, nee

wat moesten we anders, o ja, de tweede rechts, de eerste rechts hadden we gehad, dus dan komen we weer in de nes terecht

ja eerste rechts wat de

we gaan dus consequent grachten interpreteren als twee straten, komen we weer in de nes

ja precies dat hadden we dus zonet ook al dat je, om de zoveel straten kom je op dezelfde straat uit

dat schreef wilfried toch ook dat je in het begin heel veel in rondjes loopt, totdat je waarschijnlijk besluit dat je er genoeg van hebt

ja of een arbitrair probleem creeert

staat er weer iemand foto's te maken met een heel dure camera, okee dus nu krijgen we de tweede links, en links is die kant op, wat zit hier, de optiebeurs, zo'n bankgebouw o dit is bij de brakke grond

dit heb ik bijvoorbeeeld ook nog nooit gezien, dat loden ding, dat zinken ding, daarbovenop

dat daar

ja dat stuk ook, dat ding daar, nee daar

oh ja, idioot inderdaad

zijn we bijna weer bij ons uitgangspunt man

ja

of nee

net daarvoor

ja daar is nog net een straatje voor

dit is de derde keer trouwens, he

euh, ja, haha

die zag er een beetje sjagerijnig uit

die zijn niet de hele tijd bezig met becommentarieeren, wat het voor ons leuk maakt is dat we de hele tijd live aan het becommentariieeren zijn

hahaha

tegen jezelf praten wat je aan het doen bent; we gaan dus hier naar links

zo heb ik

hier is alweer een steeg waar ik het is nauwelijks een steeg te noemen, het heeft ook niet echt een naam aan de andere kant heet het de

jacobsstraat, niet echt euh

eerste links, hehehe

gaan we weer het rokin op

en dan de tweede rechts, kut, dan gaan we weer gewoon die kant op

dat schiet niet echt op nee

dat gaat niet opschieten

nou we gaan kijken, dat is de eerste rechts, als we het goed bekijken, dan moeten we straks daar ergens een steeg door

laten we maar oversteken

ja dat is inderdaad, want daarna krijgen we de tweede links, en dat is dan niet de kalverstraat, maar die tweede daarachter

wel telkens een straatje verder inderdaad, een straatje verder deze kant op

dus dan is het afwachten dat je op een loop stuit waar je dan toch uitkomt omdat

het ziet er dus naar uit dat we de hele tijd het rokin zullen blijven passeren maar telkens een straat verder

--- trams ---

tot we bij de munt zijn inderdaad, gaan we hier bij de gapersteeg

gaan we hier bij de gamesworkshop

we kijken wat er nu gebeurt, we krijgen een probleem hahaha, want we komen bij de slegte uit

kunnen we winkels meetellen als ingang?

alleen als je weet dat je er aan de andere kant weer uitkunt

o ja zoals bij de hema

ja precies, waar zitten we nou, dit was de tweede rechts dus nu krijgen we de tweede links

ja, hier moeten we een

hier moeten we een beslissing nemen, wat doen we, we kunnen zeggen we nemen de eerste links en dan lopen we, dat we een stap in het algoritme overslaan

hmmm jaaa

dat lijkt me wel een grap, dan komen we echt aan de andere kant, dus dan krijgen we de eerste rechts, en dan

wacht even, okee we slaan dus elke niet uit te voeren stap over tot we een wel uit te voeren stap in ons algoritme vinden, dat vind ik een houdbare

dus hier moeten we de eerste links nemen, nou dan gaan we, nemen we de eerste links en dan gaan we gewoon

dan gaan we vanaf daar verder, ja, okee, ja, dan wordt het interessant

zo gaat de computer het ook doen, volgens mij, kan niet uitvoeren, ga stap verder, en kijk of je die wel uit kan voeren, en dan netzo lang tot je iets tegen komt dat je uit kunt voeren

en als we in een doodlopende straat terecht komen dan volgen we gewoon de muur d'r weer uit

ja, of we bedenken nog weer iets ander, het is natuurlijk wel weer kut dat we in de kalverstraat zitten, maar goed

kalverstraat op zaterdag om half twee, wie had dat kunnen denken

het valt nog mee trouwens, nu maar hopen dat die tweede rechts snel komt

--- geroezemoes ---

normaal gesproken sprint je hier ook doorheen, huh

--- stemmen van voorbijgangers, muziek, motoren, kinderen ---

dit is de eerste eentje verder, dat wordt het spui waarschijnlijk

-- onverstaanbaar --
[edit]

[5/31/2002 11:51:47 PM | arie altena]
ja, dan komen we op rare stukjes terecht, dat wordt wel leuk, tenzij we, of komen we bij het amsterdams historisch uit, dat we daar doorheen gaan, ja, hier, we komen hier uit bij het amsterdams historisch, kijk nou, dat is leuk, dit is de tweede rechts, daar gaan we in, en dan tweede links, want hier kunnen we door, we zeiden net, wanneer mag een winkel, als je door kunt lopen, dat kan hier, toch? als het tenminste nog steeds zo is, laatste keer dat ik hier was was drie jaar geleden, tweede links, wat is hier tweede links,

bij die pilaar bijvoorbeeld,

nee dat lijkt me niet

als je hier door kunt

nee, je kunt hier niet door

nee dan is dit geen, links dan kom je hier weer uit, dat is niks, die telt dus niet

deze telt niet, dit is de ingang, die telt ook niet, deze zou wel tellen, want hier kun je uit, dus dit is de eerste links en dan is dit de tweede links en die loopt dood, o kut

kijk nou

amsterdam

ja, nu hebben we weer een probleem, kunnen we weer het algoritme niet uitvoeren

maar als we hier niet uitkunnen dan telt deze niet mee, gewoon

we kunnen kijken wat er staat, geen toegang staat er, no entry, omkeren bij de tweede links

mmmm

euhmm, wat doen we in dat geval

geen doorgang

we kunnen ook geen andere kant op

en als we rechtdoor gaan kunnen we er niet in

weer terug, we kunnen ook die schuttersgallerij gewoon doen, dan interpreteren we die eerste galerij als eerste links en dan die schuttersgallerij al tweede links, laten we dat doen, lijkt me verstandig

ja, hadden we dus die eerste links genomen dan waren we gewoon op hetzelfde pad uitgekomen

ja precies

hee thomas

hai

wij zijn een algoritmische stadswandeling aan het houden

we zijn nu bezig om ons algoritme een beetje aan te passen

het wat ritme

het algoritme

dit is ons algoritme, tweede straat links, eerste straat links

enne, hallo, sorry

thomas, arie, dit is thomas, mijn neef thomas

vertel es, duurt dat de hele dag?

nee een uur, hahaha

en dan mag je weer naar huis

nou daarna moeten we naar de bijlmer, maar ik weet niet of we dat gaan doen

dat is in het kader van jouw werk?

nee

hahaha

kunstenaars met euh, o, kijk hier word ik nu opgenomen

hahaha

we nemen gewoon alles op

nee, dit is een experiment van het psychogeografisch genootschap ter voorbereiding van de hot summer of psychogeography

ik kan jou ook nooit normaal tegenkomen, he

oftewel een experimentele methode waarbij een algoritmische stadwandeling dienstdoet als decoderingsmechanisme van het urbane onderbewuste

tjeezes zeg, en dat duizend keer door een aantal verschillende mensen gedaan

nou, twintig keer ongeveer

en daar worden dan weer conclusies uit getrokken

ongetwijfeld, en jij, wat doe jij hier?

is het leuk

het is erg leuk

het is een heerlijke dag vandaag voor een algoritmische wandeling

en we hebben al een heleboel dingen van de stad gezien die je normaal gesproken niet ziet dus euh

ja, je moet sowieso,

je komt op plaatsen als de kalverstraat

ik moet mijn fiets maar eens wat vaker thuis laten staan, en als je dan je fiets thuislaat, en je loopt, dan ben je gewoon toerist in je eigen stad

hahaha

lekker kijken

jij mag het ook wel gebruiken

ik heb mn eigen systeem, ik euh ik dacht, ik ben hier een hele tijd niet meer geweest en er was een voc tentoonstelling, maar dat stelde niks voor

een wat?

een voc tentoonstelling

verenigde oostindische compagnie

o ja o ja

maar het is sowieso wel aardig om hier even rond te lopen, ik ga zo nog even naar het Rijks en dan naar het Stedelijk en dan nog even door de stad wandelen, echt algoritmisch, he

dit is maeve, die heb je alleen nog maar slapend gezien

nee, ze had haar oogjes al open

ja, jullie zijn familie, achterneven, nichten

hee, he

zie je het maeve?

nou zie ik het niet, ik zie gezond Iers bloed

nou, daar kun je het maar weer mee doen, klaas

nee, het is ook een klein beetje van jou, die kleine bruine oogies en dat lachje

precies

lach eens

maeve vindt het heel leuk een algoritmsiche stadwandeling

ze zit de hele tijd met open ogen te kijken van wat gebeurt me nou weer

tuurlijk

uit de buggy tillen, buggy inklappen, omdat je weer ergens niet langs kunt enzo

ja, je moet er wat voor over hebben, he

jahaa, die scheet, hoe oud is ze nou

euh, zeveneneenhalve maand

ja, dan gaan we lopen, zullen we weer gaan bewegen?

nou goed

waar gaan jullie heen

we gaan, we gaan, we interpreteren ons algoritme even creatief, we zitten vast

we slaan de stappen over tot we een stap kunnen uitvoeren

dan moeten we naar de bijlmer

dat moeten we nog bekijken

--- onverstaanbaar ---

kijk dan gaan we hier in, deze moeten we doen, de schuttersgallerij, en dat was de tweede links, dus nu moeten we de eerste links hebben

hier

dat is wel weer zwaar kut, de eerste links

moet je kijken

--- onverstaanbaar, in de galerij ---

hoe lang blijf je nu in amsterdam?

nou ja ik hoop nog twee maanden

waar ga je dan heen

dan ga ik of naar zuidelijk azie, laos cambodja, vietnam en thailand, nee, maar, laatst zei iemand je moet er nou heen want over een jaar is het verknald

je wilt er toch een keer heen

we zitten ook op de grand route, de de de, hoe heet dat, de grote wandeling van die witte en rode

o de grande randonnee, o ja

zijn jullie ook in de begijnenhof geweest?

nou ik heb enig vermoeden dat we daar nu naar toe gaan

jajaja

want we moeten de eerste links hebben

nou dan gaan we hier in

o nee, dat is niet de begijnenhof

da's rechts

nou maar we zitten wel in de begijnenhofsloot

jaja, maeve

met ae

dit rottige steegje is de begijnensteeg?

het is een heel gangbare naam in Ierland

het is niet te geloven, we komen weer op het rokin terecht

bleuh, het is een klote-algoritme dat wij hebben

jongens!

hahahaha

ja, mijn fiets staat aan de andere kant

okee

het algoritme staat dat niet toe

tot euh, de volgende

tot ziens

veel plezier

dag meis
[edit]

[5/31/2002 11:51:18 PM | arie altena]
dit is de begijnensteeg, met wel een mooie klimop over de straat en een soort van afbraakpand hier

hij is trouwens ook met een soort algoritme bezig, maar op een heel andere schaal, hij heeft nu, ik geloof denk ik 180 landen in de wereld is ie geweest

zn algoritme is

hij heeft alleen nog drie, hij heeft vijf landen waar hij nog niet geweest is

wat doet hij dan

nou ja reizen, hij weet het verder ook niet, hij had altijd films willen maken maar hij heeft nooit genoeg

maar waar haalt hij het geld vandaag

geld voor bij elkaar gekregen

--- draaiorgel ---

hij is ook op de zuidpool geweest, enzo

en nou moeten we dus naar euh, o

plassende jongetjes

daar krijgen ze een boete voor euh, nou we zijn, waren weer bij de nee, we gingen de tweede rechts doen, dus gaan we nu weer verder, in de huhhuhhahahaha

ja

dus het blijkt toch, ondanks het feit dat we het historisch museum gehad hebben blijven we toch die rondjes draaien, het is wel handig voor het terugkomen naar de dam

maar het schiet niet echt op

--- drums ---

nou tweede links, dan kom je ook weer precies uit op, dat is de eerste al, hahaha, euhm

dat is de tweede links

we krijgen de doelenstraat nu

daar moeten we in

oversteken volgens mij

--- munt, torenklok slaat, verkeer ----

hee, wilfried weer, stukje langs het allard pierson heenlopen is wel weer leuk, ik denk toch dat wilfried z'n algoritmes ietsjes creatiever moet euh maken, er moet iets van wiskunde overheen, dit zijn gewoon van die halve rondjes en dan terug

--- brommer, claxon ---

er moet ook iets van probleemoplossing bij zijn, voor als je echt vastzit bijvoorbeeld

ja precies, dat moet er bij

bijvoorbeeld draai 180 graden

of begin opnieuw of zoals wij straks deden, als je een stap niet uit kan voeren ga dan door met de volgende stap

howwww shit

neee ik stapte op dinges omdat jij hier ineens indraait, dit is inderdaad waar, we gaan hier in, niet parkeren, nooduitgang

ik weet niet of we hier door kunnen

we gaan kijken

hier moeten we de eerste links, hier ben ik al heel vaak geweest

het turfdraagsterpad, studiecentrum, ja hier heb jij natuurlijk gestudeerd, ik ben wel aan de andere kant geweest enzo maar nooit hier, euh dit was de tweede, ik ben t kwijt, dit was de tweede naar links, dus nu de eerste, denk ik

links, nee, ja toch?

links, dan komen we bij crea, je kunt hier inderdaad door

daar ben ik vaak geweest, daar kun je overheadprojectors lenen enzo

o jajaja, phantavision, dat zit hier, vandaar dat het hier helemaal dicht zit, want daar staat allemaal dure appratuur achter, dan gaan we hier een hek door, ja dat rare gebouwtje, de mensa, hmm, allemaal computers, dat wist ik niet, administratie, jaren twintig, de binnen gasthuisstraat, dat is de eerste links, dan krijgen we nu de tweede rechts

en dan hebben we alweer een probleem

ja

tweede rechts kan niet

tweede rechts kan niet, straat blijven volgen en dan de tweede rechts? je kunt dit interpreteren als de tweede rechts

dit klopt, ja

dit mag

komen we wel terug waar we al waren, nu komen we echt terug waar we al waren

hetzelfde stukje zelfs lopen

ja, of niet

ja maar net zaten we eentje

jaja, we zitten een gracht verder, wow, hahaha

ik vind dit wel een grondige manier van wandelen, je kamt een terrein echt uit

ja, we zijn niet echt geweest waar we al waren, we moeten de tweede rechts hebben, dan is dit de eerste rechts, de oudemanshuispoort, dan krijgen we rusland?

rusland, weet jij hoe laat het is

euh, ik kan het denk ik aan mijn minidisk zien, hoeveel minuten ie zegt dat we aan het opnemen zijn, hij zegt dat we nu 37 minuten aan het opnemen zijn

o ja

nee, we gaan de slijkstraat in, dit is ook zo'n heel viezig steegje, is dit niet waar vroeger het asva beneden zat? ik kan me zoiets herinneren

de wat?

de amsterdamse studentenvereniging zo'n behoorlijk linkse groep waar de waarheid

oh?

nog eens in '86 ofzo, toen de voltallige redactie opgestapt was om, euh, de asvaredactie te bewegen om zicht tot de waarheidredactie te

oh?

euh voegen, ik ben er nog ns een jaar lid van geweest, in de tijd toen maarten van poelgeest de scepter zwaaide over

o, die ken ik uit utrecht, maarten van poelgeest

ja, hij was toen voorzitter van de lsvb

---- onverstaanbaar ---

dan zat je daar beneden, in zo'n soort ruimte en dan kon je zo naar boven kijken

in de kelder

hier stonden dan de junks te spuiten

maar ik weet niet zeker of het dit straatje was

hmhm

ja inderdaad, zo ver heb ik er nooit in gezeten, ik ben nog wel eens bij een vergadering geweest waarna men achter den zwarten vlag aan zich richting dam begaf

ah ja

de zwarte anarchistenvlag, even kijken waar waren we

beetje paradoxaal anarchisten achter een vlag

ja precies, ik snapte het ook niet helemaal maar alla, de pop van wim deetman werd verbrand dus

bakunin zou het nooit gedaan hebben

nee, precies, euhm waar waren we in het algoritme

ja we moeten niet teveel praten, shit

we hadden gedaan

we zijn rechtdoor gegaan, dit is de tweede rechts

we moeten de tweede links hebben

o jawel

euhm, zullen we dit interpreteren als de

dan is dit de eerste links

dan is dat de tweede links, en dan over het water

kunnen we doen, o, en dan moeten we ook langzamerhand terug naar, euh

vind je het nog leuk, maeve?

ook hier overheen toch?

als we ons eerdere, dit is trouwens een hele leuke boekwinkel

ja nee, die ken ik

die ook de grootste collectie, euh euh, pulp-scifi heeft van heel amsterdam

ja ja, ik heb er een hele zooi leuke dingen gekocht

ja ik ook,

een hele zooi ismael reeds bijvoorbeeld

ja hee

volgens mij zijn we ons algoritme aan het kwijtraken, want wat doen we nu

nee, we moeten hier in, dit is de tweede rechts

okee

de tweede links

okee, al zou het leuker zijn als we ook nog bij het waterlooplein uitkomen dan wordt het ingewikkelder met het niet uitvoeren van de regels

nu moeten we weer de eerste links, de tweede rechts

dan komen we weer in de damstraat terecht en dan weer de tweede rechts, dan komen we grappig genoeg aan de andere kant van de dam uit, snap je, ik bedoel aan de noordkant

dat zou mooi zijn, dat je in een uur precies daar uitkomt

ja dat ook, maar ook als we even een klein stukje ten noorden van de dam meepakken, dat is natuurlijk curieus, blijkbaar liggen hier dan minder straatjes tussen, als je een gracht verder zit

ja de dichtheid ja

we zitten hier overigens nu bij, hoe heet het hier, de kloveniersburgwal

kloof

ja, je gaat hier inderdaad

--- lang zwijgen ---

dan moeten we dus inderdaad de damstraat in, of heet dat hier nog de oude hoogstraat

nou die hangt er suffer bij dan jij hoor, maeve

okee dan is dit de eerste links, dan krijgen we de tweede rechts weer, oh, dan komen we nog in euh, dat wordt de oudezijds

een stukje oudezijds, de wallen, ja hoor

toch

--- brommer -- stemmen ---

mensen die echt midden op het fietspad stil blijven staan

ja

en dan een beetje om zich heen gaan kijken

dat zijn toeristen die niet de logica van het fietsen snappen

ja maar het zijn soms ook nederlanders

huhuh, grappig,

dit is toch wel een vervelend stukje amsterdam, nee, we krijgen niet de oudezijds, er loopt hier een straatje

heeee, ja, precies

waar ik al jaren een keertje doorheen wil lopen

de bethaniendwarsstraat

de bethaniendwarsstraat, nou voor het eerst voor mn leven loop ik dan de bethaniendwarsstraat in, en nou moeten we weer de tweede links hebben, dat gaat niet lukken

dat gaat niet, die slaan we over

dus die slaan we over, dan moeten we de eerste links

dat kan

dit lijkt trouwens wel heel erg op iets wat ik een keer gedroomd heb, deze euh

he

hoe het er hier uitziet en waar we nu naar toe gaan

hmhm

in mijn droom zag het er ook zo uit, maar in mijn droom kom je als je nu afslaat, bij een watertje, met allemaal kleine huisjes, helemaal aan de rand van amsterdam

maar dat is

hier niet zo

weet je wat ik laatst gedroomd heb, ik ben eergisternacht door george w bush

ja

met een jachtgeweer beschoten

haha

met een losse flodder

hahaha,

echt waar, op zo'n afstand echt, stond ie, poef

dit is trouwens ook een raar stuk hier, ik ben hier nog nooit geweest

ik ook nog nooit geweest

een ribes die al begint te bloeien terwijl ie in de schaduw staat, enne nu kunnen we, zouden we de tweede rechts moeten doen, en dat gaat dus weer niet

dan moeten we over het water rechts

nee

nou we kunnen wel, kijk, dat zou de tweede rechts moeten zijn,

ja

dus

tenzij je weer stappen doen en eerste links doen en dan weer tweeede rechts, dan gaan we weer die kant op

we kunnen ook zeggen, kijk we kunnen hier niet oversteken maar dit zou de eerste rechts zijn en over het water de tweede rechts, die kunnen we wel nemen maar

ja, en dan fijn de stoofsteeg enzo

nee maar dan gaan we gewoon de brug over en daar naar rechts

--- muziek uit winkel ---

wel het lastige dat als je een algoritme volgt, met elke keer, langs de sekshop hier, elke keer als je er eentje niet uit kan voeren dan blijf je vastzitten aan die ene opdracht van eerste links, we hebben er geen eerste rechts hier tussen zitten

nee, dat is heel euh, dat betekent dat er

bij de koestraat zijn we, dus nu gaan we euh

een computer had dit nooit kunnen doen wat wij nu doen

nee, we zijn nu echt bezig om de boel aan het euh te verra -

dit is eigenlijk niet goed, he

formeel hadden we die kant op gemoeten

laten we dat dan toch maar doen

--- auto ---

jahaa, ja

okee we gaan gewoon die kant op, we moeten ook bijna terug naar de dam

precies, nog een keer langs zware keien

dat is dus wel grappig dat als je in zo'n hoekstraatje terecht komt, dat je het ineens niet meer uit kunt voeren

langs de live pornoshow

-- onverstaanbaar, auto's, harde techno ---

je zou er een thematisch element aan toe moeten voegen waardoor het algoritme een bepaalde kleur krijgt

maar wat zou je dan euh willen

dat weet ik ook niet precies maar bijvoorbeeld euh

fuck

weeeeh

ooowwww, we gaan terug naar de dam, hoor

ho ho

ben je een beetje moe-oe, of heb je honger, of allebei

ik denk dat ze moe wordt, we moeten toch terug naar de dam, hee, je bent het kapje van je, euh

nee die heb ik in mijn zak gestoken

okee

ja zo, ja, weet je wat, je wilt slapen meis, heel goed

je hebt hier het industriegebouw

dit, ja dit

hopla

zullen we terug lopen naar de dam maar, het klopt ook wel, want we zijn het algoritme kwijt en we kunnen de boel niet meer uitvoeren en het is twee uur

de tweede rechts moeten we nu nemen

ja, dan zouden we nog een stukje verder door moeten lopen, dan komen we echt waar we al geweest zijn, dan hebben we een rondje gemaakt

ja, maar we kunnen hier

we kunnen ook gewoon terug naar de dam, het is ook twee uur

okee, de eerste keer de eerste rechts leidt ons wel precies naar

we zijn toch min of meer in een rondje gelopen

we hebben wel mazzel

maar met dit algoritme raak je ook niet heel ver van de dam verwijderd

nee, dat vind ik eigenlijk wel weer goed

ja, het is wel een doorkam-algoritme

nou dus via de damstraat terug naar de dam, wat wel grappig is, dit is waar je normaal gesproken loopt als je in deze buurt moet zijn, om er zo snel mogelijk doorheen te zijn en dit is echt superlelijk, en als je twee, drie stappen verderop zit, of je hebt zo'n algoritme, dan loop je eigenlijk best mooie stukjes

ja, als je geluk hebt

ja, als je geluk hebt, als je algoritme goed is

je kunt ook het algoritme laten vallen op het moment dat je ergens bent waar je even wilt blijven

ja

of vervangen door een ander algoritme

of dat je het ergens anders weer oppikt, of dat je een ander algoritme neemt, of een aantal stappen overslaan

esthetische algoritmes die zijn er nog niet

nee maar dat lukt op deze manier ook niet, esthetische algoritmes zou zijn bij het eerstvolgende gebouw dat je mooi vind

precies, iets dat je mooi vindt, dat kun je niet

nee dat is de beslissing van een menselijke agent

bij de advanced celullar automata zitten we dan, en dat halen we niet

hahaha

ik heb nu een andere redacteur van dat game studies gevonden

ja

selmer brinkyort, die is specialist op het gebied van artificial intelligence, en die euh, dat is dan geen euh, ja tis waarschijnlijk wel een keiharde nerd ook, maar hij schrijft dus over het scheppen van artificieel intelligente karakters en daar heeft hij hele originele gedachtes over

ja, hmm, en dan bedoelt ie, dan gaat over het toepassen van genetische algoritmes en AI om een gamekarakter

ja, een compelling character

onvoorspelbaar gedrag te laten vertonen

ja onvoorspelbaar, maar toch binnen een acceptabel niveau van coherentie, dramatisch euh, dramatisch compelling zeg maar, dramatically compelling, een karakter waarmee je je kunt identificeren. ik vind nog wel nog steeds dat, euhm, dat de hele emergente manier van denken, dat dat een beetje, mensen proberen het inderdaad altijd algoritmisch aan te pakken, stapje voor stapje en dan heel geconstrueerd, een systeem dat een eenheid is te scheppen

ja

terwijl het volgens mij helemaal niet moeilijk is om uit een heleboel onafhankelijke entiteiten, parameters die helemaal niks met elkaar te maken hebben waarvan je alleen maar vertelt dat ze bij elkaar horen

ja

zeg maar in the eye of the beholder een, euh, dramatisch compelling personage te scheppen

ja, toch zou dat, gebeurt dat helemaal niet? zo nu en dan lees ik daar wel over ideeen om dat zo te doen

ja maar alle mensen die er echt zeg maar op een serieuze manier mee bezig zijn die nemen altijd toch de harde AI-achtige strategie

ja, we zijn terug bij de dam, bij het monument, het is exact twee uur, nou ja een minuut over twee, en gaan we kijken of er al anderen, terug zijn

of we de eerste zijn, hoe vaak hebben we ons algorimte uitgevoerd? een keer of zeven denk ik

ja een keer of zeven, zeg zeven keer en we zijn niet voorbij heet spui gekomen

nee, het grappige is dat we eigenlijk hier uitgekomen zijn

ja, we zijn denk ik in een straal niet verder dan 400 meter hiervandaan geweest

maar toch wel een echte wandeling

we zijn wel, zijn we de eerste die terug zijn?

we zijn de eerste, volgens mij zijn we de eersten

nou ja, we zijn ook iets later dan twee uur vertrokken, even kijken hoeveel minuten we verbruikt hebben

53 minuten

ja 53.30, o shit mn batterij is leeg


copyleft: Arie Altena, Klaas Kuitenbrouwer
[edit]

[5/24/2002 3:21:20 PM | arie altena]
Veronderstelling: de browserdag komt voort uit een tijd toen men nog hard bezig was om het medium "internet" uit te vinden (ook al bestond het al een tijdje), en vorm te geven. De huidige generatie studenten is al opgegroeid met dat medium, voor hen is het een gegeven, iets waar niet zoveel aan te veranderen valt. Dat bedoel ik niet negatief, het is geen defensieve houding. Wie wil het medium televisie opnieuw uitvinden?

Maar dan: do-it-yourself technological unusualness. Festival of inappropiate technology: 9 juni, in Londen (helaas): http://xcom2002.com/.

Bijlezen: draadloze netwerken en Twiki's - zoals: http://youarehere.metamute.com/twiki/bin/view/Home/WebHome.
[edit]

[5/22/2002 5:37:30 PM | arie altena]
Zou een stuk moeten schrijven over de zesde browserdag (http://www.browserday.org), het matige niveau van de inzendingen en de problemen die voortkomen uit een gebrek aan inzicht in techniek en kennis van programmeren bij de huidige generatie kunstacademiestudenten.

Okee, doe t toch, snel.

De zesde browserdag was 'entertaining' en viel tegen. Vrijwel geen van de studenten had iets gemaakt dat werkte. De presentaties toonden vooral dat studenten de retorica van het presenteren beheersen (hoewel de uitvoering te wensen liet) en handigheid bezitten in scenario-gebaseerd conceptontwikkelen. De studenten redeneerden meestal vanuit de sociale context, maar niet een groep was tot een interessant concept gekomen. De gepresenteerde concepten leken te vaak en te veel op de scenario's die de gemiddelde i-mode-reclames ons voorspiegelen. Wat ik zag was een totaal gebrek aan inzicht in techniek en kennis van programmeren gekoppeld aan onmacht in denken. Niet iets om blij van te worden. Want een beetje inzicht in techniek, in programmeren, en de vaardigheid om te denken (en denken is iets anders dan 'brainstormen' en de resultaten van een 'brainstorm' ordenen en straktrekken), zijn nodig om iets te maken dat vragen stelt over onze technologische samenleving, deze mede vormgeeft, ons op andere ideeen brengt (enzovoorts, de dingen die je hoopt dat kunst en vormgeving doen).

De presentatie van vroegere winnaar Joes Koppers (http://www.usemedia.com/) was een verademing na de aaneenschakeling van video's van slecht doordachte concepten voor browserachtige applicaties. Eindelijk iemand die iets gemaakt had dat echt werkt (dat kan nl. als je een beetje kunt programmeren...).

En Tim Pritlove van de Chaos Computer Club in Berlijn liet - zonder dat het zijn bedoeling was - zien dat gewoon iets maken, iets doen met technologie wel tot cultureel interessante, amusante, vrolijke resultaten kan leiden. (Hij toonde het blinkenlights-project: http://www.blinkenlights.de/).

Blij dat ik niet in de jury zat. (Wat mij betreft had de winst moeten gaan naar of Jussi Angesleva van CRD van de RCA in Londen (http://www.crd.rca.ac.uk/crdcourse/students/year02.html), of naar die ene jongen met een Linux-laptop wiens presentatie niet te volgen was). De winst ging - in overeenstemming met de tendens van de dag - naar het meest gelikte (en naieve) reclamefilmpje, stijl Bert Haanstra, vol slimme retorisch truuks die denkarmoede maskeerden. Het was een open sollicitatie gericht aan de reclame-afdeling van Nokia, KPN of UPC. Maar ja, dat er ook nog wel bij hebben na de winst van het fortuynisme.

Is het omdat ik niet zo van commercie hou (en de huidige generatie studenten geen enkel probleem heeft met commercie?). Maar waarom deden er geen studenten van technische universiteiten mee aan de browserdag? Iets voor de volgende keer wellicht? Klink ik als een ouwe intellectuele zeur? Ik geloof niet dat ik teveel van studenten verwacht, ik hoop er wel op dat studenten die zich met nieuwe media en technologie inlaten (of er iets over willen zeggen) een klein beetje inzicht hebben in techniek en iets weten van programmeren. Alleen al omdat dat het denken scherpt en leidt tot sterkere ideeen en concepten. En ook omdat het tja, niet goed is als iedereen alleen lekker vet een concept te presenteert, omdat het goed is als er iets gemaakt wordt dat werkt.

Wordt vervolgd.
[edit]

[5/22/2002 5:36:53 PM | arie altena]
Overigens: Finnegans Wake uitgelezen. Toepasselijk: met Pinksteren.

En nu? Herbegonnen in William Gaddis The Recognitions. (Annotaties: http://www.williamgaddis.org/recognitions/trguide.html).
[edit]

[5/22/2002 5:36:24 PM | arie altena]
De ongeannoteerde URLs van vandaag:

http://www.infodrome.nl/infodromezine/index.html

http://www.kuro5hin.org/

http://c2.com/cgi/wiki?WikiWikiWeb

http://c2.com/cgi/wiki?InformalHistoryOfProgrammingIdeas

http://www.kindamuzik.net/webradio/:
The Inner Space Battle of One-Dimensional Man vs. Anti-Oedipus. 60 minuten hip-hop, house, techno, electro en dub gemixed door Omar Munoz-Cremers.

http://www.cut-up.com
[edit]

[5/22/2002 5:36:06 PM | arie altena]
Druk. In Groningen en bij Mediamatic; met opdrachten en met het begeleiden van drie studenten van het Frank Mohr Instituut (& die zitten vlak voor hun examen). En dan ook nog veel oefenen met Oorbeek, optreden op zaterdag 8 juni. Vandaar weinig gelog.
[edit]

[5/16/2002 11:42:39 PM | arie altena]
Niet zoveel zin om wat over de verkiezingen te zeggen. Fijn dat de SP 9 zetels haalt, jammer dat Groen Links niet wat gewonnen heeft, en verder hopen dat de politieke vernieuwing op gang komt (o.a. bij de PvdA) - en dat op een goede manier - (ik ben voorstander van de getrapte democratie, tegenstander van een referendum-democratie), dat men de oren niet teveel laat hangen naar de hype-gerichte massamedia, en dat het rechts-populisme het niet voor het zeggen krijgt. Enzovoorts, blabla. Lang leve Jan-Peter Balkenende. Zucht.

Goed nieuws voor wie genoeg heeft van het zero-design van mijn xs4all-website. Peter Sneekes heeft de meeste van mijn teksten omgezet in XML (of eigenlijk XHTML, ik heb t nog niet goed bekeken), er een strakke, sobere stylesheet aan gehangen & ze op zijn website gezet: http://sneaker.nl/bluearie/index.html.

[edit]

[5/12/2002 1:02:22 PM | arie altena]
De De:Bug van deze maand gaat voor een groot deel over het draadloze internet. Wi-fi, WLANs, Airport, het netwerk terug in handen van de gemeenschap, dat soort dingen. Micz Flor schrijft over draadloze netwerk-projecten in Londen, Zagreb en Kuala Lumpur, Janko Roettgers verslaat een avondje wardriving (oftwel lan-hacking), en Nico Haupt neemt de Amerikaanse opvatting van de draadloze techniek onder de loep: daar ziet men vooral toekomst in de totale bewaking.

Geen enkele techniek is utopisch.

De woorden van deze week: datatoerist, drive-by-hacking, warhacking, wardriving.

Ben oom geworden. Mn zus heeft een zoontje gekregen.

Vandaag is ook de Giro d'Italia in Groningen van start gegaan. Ik had er bij moeten zijn. De Giro was altijd mijn favoriete koers (hoewel ik de afgelopen jaren steeds meer ben gaan houden van de Vuelta). Ben altijd fan geweest en van Italiaanse wielrenners: Baronchelli, Beccia, Sarronni, Moser, Battaglin, Visentini, Contini. En van van de Italiaanse ploegen - vooral van die van Bruno Reverberi (nu met Perez-Cuapio, O'Neall, Matveev en Douma). Maar ik had geen zin in mensenmassa's. Het langs het parcours van een wielerwedstrijd staan is op zich nogal saai - het wordt alleen wat als je meegaat in het enthousiasme van de andere toeschouwers. Ik kijk straks de video. En in augustus ga ik zelf in Noord-Italie fietsen.

Reclameflits: Meerlandschap met Pocahontas, de Nederlandse vertaling van Arno Schmidt's mooiste liefdesverhaal (ja toch wel), uit 1955 is uit. Zie http://www.uitgeverij-ijzer.nl/pocahontas.htm.
[edit]

[5/11/2002 12:35:27 AM | arie altena]
Ik word er behoorlijk misselijk van om in een land te wonen waarin een middelmatige intellectueel,een innemende mooiprater en beleidsloze stemmingmaker na zijn dood uitgeroepen tot volksheld en democraat in hart en nieren. Ik word bang van van het eerbetoon dat hem ten deel valt.

Ik was van plan helemaal niets te schrijven over het fenomeen PF. Er is al genoeg gezegd en gediscussieerd. Tot kotsens toe ging elke politieke discussie over PF en zijn vermogen de onvrede van de massa naar de mond te praten. Ik heb liever een discussie die gaat over hoe je politiek voert in een mediale wereld, hoe we de maatschappij in willen richten, hoe we het poldermodel ontdoen van z'n angsthazerigheid. Dus niet de discussie hoe we de massa (de meute, het volk, de silent majority) naar de mond praten en zoveel mogelijk stemmen halen. En dat is moeilijk in een mediacratie.

Democratie is rekening houden met de stem van de minderheid. (Dat heb ik ooit op de lagere school geleerd!). Democratie is niet de macht van de meeste stemmen tellen en laat de rest maar verrekken. Democratie is zeker niet de stem des volks die het liefst geen ruimte laat voor alles wat anders is.

Er stond een aantal dagen geleden een cartoon in de Trouw: PF als rattenvanger van Hamelen, met de kleine burgerij achter hem in polonaise recht de darkroom (de politieke duisternis) in.

Omar Munoz postte een goed artikel over (de moord op) PF: zie http://www.cut-up.com/article.php?sid=143. Ik neem de vrijheid om 'm uitgebreid te citeren:

"Het zelfbeeld van Nederland lijkt soms niet verder te reiken dan een fantasie van een modern Hobbit land, (met oogkleppen op) liefelijk en veilig, een haast afgesloten idee van Nederland als een mengsel van dat wat achterlijke land uit de jaren vijftig met de veilig ge•nstitutionaliseerde progressieve idee‘n uit de jaren zestig en zeventig. Het is inderdaad een verslavend beeld, een beeld waarin iedereen (ook in het buitenland) wel wil geloven maar dat de onderliggende krachten van het hedendaagse leven negeert. En dan heb ik het niet over Marokkaanse randgroepjongeren, voetbalgeweld, wapenhandel, corruptie, etc. daar leven we mee, dat zijn in zekere zin geaccepteerde bijeffecten van Nederland. Nee, Nederland lijdt aan technologie blindheid, men is haast reddeloos in het aangezicht van de vernieuwingen die technologie over alle landsgrenzen heen heeft bewerkstelligd op het gebied van het sociale en de psyche."

"Fortuyn en de omroepen leefden in een symbiotische relatie, een geniepige wedloop met een onderliggende zucht naar wie elkaar het meeste kon misbruiken, Fortuyn die voor de omroepen de politiek eindelijk leuk, vlot en verkoopbaar maakte en de omroepen die bijna zonder uitzondering kritiekloos Fortuyn zijn spel lieten spelen. Dat spel werd vrolijk gespeeld, zonder enige zelfreflexie van beide kanten en mocht er kritiek zijn vanuit andere politieke partijen of serieuze kranten dan was die kritiek al snel aan dovemansoren gericht. Fortuyn en daar lag waarschijnlijk zijn enige echt geniale vondst wist op perfecte wijze een deel van de bevolking voor zich te winnen dat buiten de taal van die kritiek om leeft. Het is opvallend om in reacties op de moord te zien hoe mensen vertellen dat Fortuyn voor hen opkwam terwijl duidelijk was dat hij hen allemaal zou laten vallen wanneer hij eenmaal werkelijke macht in handen had. In hem zagen mensen wat ze wilden zien en dat is charisma op zo'n hoog niveau, een niveau dat we niet kenden in Nederland, een niveau waar kogels leven."

"Wat was Fortuyn nou werkelijk? Hij was een middelmatige intellectueel, die gebruik maakte van de meest sullige jaren vijftig sociologie die men maar kan bedenken."

"Fortuyn was in werkelijkheid niet meer dan een lege huls (het dandy bestaan moet zo natuurlijk hebben aangevoeld) aangekleed met drie krachtige herkenbare symbolen: de sigaar, de opzichtige stropdas en het kale hoofd. Dat hoofd dat als symbool een magneet werd voor allerlei wensen, hoop, verwensingen en inderdaad, kogels."

"Fortuyn heeft de politiek getrivialiseerd, zijn ethos van oppervlakkigheid heeft het dieptepunt van het Soundmix-debat mogelijk gemaakt, hij heeft de politiek veranderd in een soort veredelde borrelpraat. Hij had een narcistische fascinatie met macht, een sadistische neiging om onrust te cre‘ren, hij stevende op een haast fractale tweedeling van de maatschappij af, zijn plannen waren even onrealistisch als lachwekkend. Zijn lugubere moord, was de laatste mokerslag, de enige die hij niet kon voorzien in zijn fantasiewereld. "

Nog wat citaten (waarin ik me kan vinden) uit de comments op http://www.cut-up.com, in dit geval van Wilfried Houjebek:

de daad van een eenzame schutter brengt de democratie niet aan het wankelen, de bloeddorst van de meute op zoek naar een slachtoffer wel. De meute waar ik net zo veel walging voor voel als voor de meute die zo hard ging op het huwelijk van 'onze' prins met die Argentijnse brokkenpiloot van foute komaf.

Dit gebrek aan kritisch vermogen is de bedreiging van de democratie.

Iedereen huilt nu krokodillentranen niet uit medelijden is met het leven van Pim Fortuyn maar om het heen gaan van het spektakel dat hij met zich meebracht, een spektakel dat voor onze ogen geblust is niet met water maar met nog met meer vuur. We genoten van het spektakel totdat het te concreet werd & er een dode viel. Het moet wel grappig blijven.

Nederland is volwassen geworden: get your freak on

Ik krijg de indruk dat PF er in luttele maanden, via de media, in is geslaagd om erg veel mensen emotioneel aan zich te binden. Dat is eng. Dat zijn aanhang rouwt is begrijpelijk, en ook ik was geschokt door de moord, maar ik sta met afgrijzen te kijken naar de omvang van de ge-emotioneerde mensenmassa.

PF was charisma op hoog niveau. En inderdaad: op dat niveau leeft verblinding (de verblinding van de media) en daar leven kogels.

En zoals er Fransen waren die zich schaamden om Fransman te zijn toen Le Pen de tweede ronde haalde van de presidentsverkiezingen, zo schaam ik me Nederlander te zijn omdat PF in dit land postuum wordt uitgeroepen tot held, democraat in hart en nieren en levensopwekker van de politieke discussie. En nee, verder zeg ik er niks over.
[edit]

[5/8/2002 3:54:26 PM | arie altena]
OVer een paar uur speel ik met/in Oorbeek.

8 mei 2002: Radio 100 | De Cameleon
Het Tweede Uur, 19.00 - 20.00 uur, Radio 100, 99.3 fm
Geluid door Oorbeek, gesproken woord door Flori, Erik en Klaas.
Live te zien en horen in De Cameleon, 3e Kostverlorenkade 35, http://www.decameleon.nl/.

Oorbeek: http://www.xs4all.nl/~ariealt/oorbeek
Radio 100 (livestream): http://www.radio100.nl.
[edit]

[5/8/2002 3:51:01 PM | arie altena]
Whyfor had they, it is Hiberio-Miletians and Argloe-Noremen,
donated him, birth of an otion that was breeder to sweatoslaves,
as mysterbolder, forced in their waste, and as for Ibdullin what of
Himana, that their tolvtubular high fidelity daildialler, as modern
as tomorrow afternoon and in appearance up to the minute (hear-
ing that anybody in that ruad duchy of Wollinstown schemed
to halve the wrong type of date) equipped with supershielded um-
brella antennas for distance getting and connected by the magnetic
links of a Bellini-Tosti coupling system with a vitaltone speaker,
capable of capturing skybuddies, harbour craft emittences, key
clickings, vaticum cleaners, due to woman formed mobile or
man made static and bawling the whowle hamshack and wobble
down in an eliminium sounds pound so as to serve him up a mele-
goturny marygoraumd, eclectrically filtered for allirish earths and
ohmes. This harmonic condenser enginium (the Mole) they
caused to be worked from a magazine battery (called the Mimmim
Bimbim patent number 1132, Thorpetersen and Synds, Joms-
borg, Selverbergen) which was tuned up by twintriodic singul-
valvulous pipelines (lackslipping along as if their liffing deepunded
on it) with a howdrocephalous enlargement, a gain control of
circumcentric megacycles ranging from the antidulibnium onto
the serostaatarean. They finally caused, or most leastways brung
it about somehows (that) the pip of the lin (to) pinnatrate inthro
an auricular forfickle (known as the Vakingfar sleeper, mono-
fractured by Piaras UaRhuamhaighaudhlug, tympan founder
Eustache Straight, Bauliaughacleeagh) a meatous conch culpable
of cunduncing Naul and Santry and the forty routs of Corthy
with the concertiums of the Brythyc Symmonds Guild, the
Ropemakers Reunion, the Variagated Peddlars Barringoy Bni-
brthirhd, the Askold Olegsonder Crowds of the O'Keef-Rosses
and Rhosso-Keevers of Zastwoking, the Ligue of Yahooth O.S.V.
so as to lall the bygone dozed they arborised around, up his
corpular fruent and down his reuctionary buckling, hummer,
enville and cstorrap (the man of Iren, thore's Curlymane for
you!), lill the lubberendth of his otological life.

[James Joyce: Finnegans Wake, p. 309/310, overgenomen uit http://www.trentu.ca/jjoyce.]
[edit]

[5/6/2002 1:31:18 PM | arie altena]
Voorwaarom zij, te wijten Hiberio-Mileti‘rs en Argloe-Noremannen, hem, geboortig van een otie die de broedheer was van zweetderslaven, als mysterbouter, de forste in hun kwisten, en wat betreft Ibdullin wat te denken van Himana, die hun tolvtubulaire hoogst fidele stemmerkiezer hadden geschonken, even modern als morgenmiddag en in ontwerp helemaal bij de tijd (overwegend dat iedereen in dat raudhe hertogdom van Wollinstad er leugenveinselijk de verkeerde typ van datum op na hielfd) uitgerust met superafgeschermde parapluantennes voor afstand krijgen en verbonden door de magnetische connecties van een Bellini-Tostikoppelingssysteem met eeen vitaaltoon luidspreker, met het vermogen om hemellotgenamen op te vangen, havenkantoorinterferenties, codegeklik, stofseuchar, door vrouw gevormd mobiel of man gemaakt statiek en het huile zrataplanbakkie in te dinken in een eliminium klankepan met het doel hem op te dienen als een melemalige cutspot, electrisch gefilterd voor alierse aarden en ohems. Deze harmonische kondensatorinstillatie (de Mol) deden zijn laten werken door een magazijnbatterij (genaamd de Mimmim Bimbim patentnummer 1132, Thorpetersen & Synds, Jomsborg, Selverbergen) die werd afgesteld middels dubbeltriodische monobuizuleuze pijpleidingen (immer lakslippig alsof het een straat of liffen on daad was) met een hindrofekaal interval, een rondvanger van circumcentrische megacycli, vanaf het antidilubnium tot het serostaatareaan. Tenslakke deden zij, of zowat op z'n minst zorgden zij (dat) de piep van de lijn pennetrear(d)e(n) inwendig een auriculair voorvehikel (bekend als de Vakingfarslaper, vervaardigd door de Piaras UaRhuamhaighaudhflap, grondlegger van het tympaan, Eustachiustrecht, Bauliaughacleeagh) een vlezige schelp die in schulp is Broekjan en Nauleman en de veertig snaken van Corthy te geschieden met de concertiums van het Brythische Symmonds Gilde, de Reźnie der Reisswerkers, de Gevagieerde Marskramers Zoondergojs Bnibrthirschp, de Askold Olegsonder Drommen van de O'Kief-Rossen en Rhosso-Kievers van Zastwoking, de Yahongerenbond o.s.v. met het doel het in slaag slissen van de bedaagde van valeer waaromheen zij arboriseerden, zijn corpulaire fruent (de IJziren man, thor heb je je Krulbol de Rode!), slots het lubbereind van zijn otologisch leven.

(Finnegans Wake, p. 309/10, vernederlandst door Henkes & Bindervoet).
[edit]

[5/2/2002 5:02:53 PM | arie altena]
Zo nu en dan neem ik weer 'ns een duikje in de wereld van de academische hyperteksttheorie. Volg lang niet alles, je kunt niet overal van op de hoogte blijven. Documentmanagement, archiefwetenschap en informatica zijn niet echt mijn onderwerpen. Maar als het gaat om de link als stijlmiddel, om de link als schrijftechniek, kortom, de retorica van de link, dan loop ik warm voor de meest theoretische en abstracte uiteenzettingen.

Vorige week las ik een paper van Susana Pajares Tosca, A Pragmatics of Links, gepubliceerd in het Journal of Digital Information in 2000: http://jodi.ecs.soton.ac.uk/Articles/v01/i06/Pajares.

Ik werd er blij van omdat ze, aan de hand van "relevance theory" (een linguistische theorie), een stevige onderbouwing geeft van een van de cruciale kwesties van het werken met links: hoe geef ik betekenis aan links, hoe is de verhouding tussen link en context?

Volgens de klassieke retorica begrijp je een zin omdat er een context is waarin die zin betekenisvol is. De context is gegeven. Relevantie-theorie, daarentegen, stelt dat je ervan uitgaat dat een zin (een taaluiting) relevant is, en een context probeert te cree‘ren waarin dat het geval is.

Relevantie-theorie toegepast op links stelt dat een link niet betekenisvol is omdat er een context is (bijv. de website waarop de link staat), maar omdat een webgebruiker, klikt, kijkt, ervan uitgaat dat de link relevant is, en een context cree¬rt waarin de link betekenisvol is.

Aan de hand daarvan onderscheid Pajares twee soorten links. Links waarbij een minimum aan "processing effort" gekoppeld wordt aan maximale informatie; dus informatielinks en navigatielinks, en links waarbij een verhoogde "processing effort" door gebruiker leidt tot maximale cognietieve effecten. De tweede soort noemt zij lyrische links.

Ok. Hoogst theoretisch wellicht, maar wel een goed framework om over het gebruik van links in, bijvoorbeeld, educatieve websites na te denken. De informationele links zijn er om de gebruiker efficient naar de juiste informatie te leiden. Dus: vermijd ambiguiteit, zorg voor heldere labels, wees consistent en eenduidig.

De tweede soort links gebruik je wanneer de gebruiker aangezet moet worden om zelf iets uit te vinden, te leren, te onderzoeken, een oordeel te vormen. Pajares komt met deze vijf aanbevelingen:

1. Provide evocative links. Words that are highly meaning-charged in their relationship to the rest of the text.
2. Suggest many weak implicatures.
3. Play with different linking schemes (but ideally, separate the informative links, like bibliography, from the "lyrical links"). (hmmm, moet dat nou...)
4. Let the reader make out the structure of the hypertext, but give her evidence to gather to do so.
5. Play with the reader's expectations when traversing links, reward the exploration of implicatures enriching context.

En dan ben ik toch weer een beetje teleurgesteld. Zulke aanbevelingen vindt je ook in de handboeken over webontwerp en gebruiksvriendelijkheid. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de academische hyperteksttheorie, (en dan bedoel ik het deel dat in retorica is ge•nteresseerd) nog steeds teveel gefocust is op de eigen theoretische context en het marginale genre van de literaire hypertekst van de Storyspace-soort (altijd weer Afternoon van Michael Joyce). Er wordt maar sporadisch gerefereerd aan de bloeiende praktijk van het schrijven met links, zoals je die aantreft in weblogs (maar zelfs in e-mail) en het vormgeven van interactie in webgames, netkunst en educatieve sites. Wellicht verandert dat snel.

Schrijven en werken met links is dagelijkse kost; verwijzen via een hyperlink is een veel gebruikte schrijftechniek. Leer je eigenlijk op school bij het schrijfonderwijs hoe je dat goed doet?
[edit]

[5/1/2002 4:59:19 PM | arie altena]
In Gent (en Leuven) geweest.

De moeite waard (wellicht later commentaar):
http://www.ephameron.com
http://www.logicaland.net
http://www.year01.com/issue10/programmer_poet.html
[edit]

[4/23/2002 6:26:31 PM | arie altena]
By tuning a radio, you control the amount of wind in your house and, to a lesser degree, the language spoken there. You dial in the wind and regulate which rooms it will enter; how hard it will blow, and the form it will take: shouting, singing, silence, breath, whispering, aroma.

Different radio stations collect different kinds of wind, then break it up and slow it down until it sounds like a song or a man talking.

(Ben Marcus: The Least You Need to Know About Radio)
[edit]

[4/23/2002 6:24:33 PM | arie altena]
wat was dat alweer, een radio, een nieuw wonder van de wetenschappelijke god - en zij vertelden haar, dat het eigenlijk aethergolven waren, een kunstmatig oor dat de wereld kon beluisteren (en ge moest de kleine louis boone zien, hoe hij de knop omdraaide, en wachtte tot de stroom was doorgekomen ... hier radio brussel, ici radio paris, norddeutscher rundfunk ... en gelijk hij dat alles opschreef, voelde hij zich gewichtig, maar liet het zich niet blijken: hij was een snotneuske, hij dacht dat de wereld nu aan zijn gat hing (ZTM p. 320 / ed. 1966)
[edit]

[4/23/2002 5:35:32 PM | arie altena]
Sinds vrijdag geveld door griep. Terwijl het perfect weer was (is) om lange fietstochten te maken. Erg vervelend. Zo schiet het niet op. Wel een stapeltje tijdschriften en boeken weggewerkt - meeste niet het noemen waard. Had ook de Nederlandse versie van Finnegans Wake aangeschaft. Niet zulk fijn leesvoer als je koorts hebt. Je realiteitszin is dan al precair, maar als je daarbij Finnegans Wake gaat lezen wordt de wereld nog vreemder, wijder, verhitter, benauwder, angstaanjagender, vloeiender & weet je helemaal niet meer wat voor en achter is.

Hier nog een reactie van Bert Balcaen, als onderdeel van de Manovich - Flash versus Java discussie. Ik neem z'n laatste e-mail daarover zo goed als integraal over.

Hij schreef vorige week:

ik las gisteren weer je weblog met de reactie van Pascal en begon weer te
denken: ten eerste vrees ik dat ik maeda's ronde vensters uit hun context
heb gehaald. het werkje heet "radial paint", en het is een variant op het
paint programma zoals je dat standaard bij mac os en windows vindt. je
tekent dus in een rond venster, en je kan alleen maar in cirkels bewegen. ik
denk niet dat maeda dit bedoeld heeft als het kunstwerk van de eeuw, en de
hack-waarde van dit programmatje is inderdaad ook niet zo hoog. waar het om
gaat is dat software kritiek is : het is gemaakt ergens tussen 1993 en 1996,
periode waarin software pakketten zoals photoshop en quark de standaard
tools van de ontwerper werden, in plaats van de "traditionele" middelen
zoals pen en papier. alle werken van maeda die momenteel op
http://www.maedastudio.com/ vindt komen uit die periode, en ze hebben
allemaal iets destructiefs, iets kritisch ten opzichte van de common sense
in de designwereld; ik denk niet dat maeda ge•nteresseerd was in het
blootleggen van de diepste fundamenten van de computer. maar uiteraard
blijft zo'n kritiek maar tijdelijk interessant, en zeker in vergelijking met
de 80's demoscene.

wat voor mij belangrijk is, is dat die eerste
"agressieve" periode in maeda's werken vorm gaven aan een houding tegenover
de computer. op het moment dat maeda van pure softwarekritiek (kritiek om de
kritiek) terug gaat naar het ontwerpen van bijvoorbeeld posters wordt het
interessant, want voor elk ontwerp schrijft hij een apart
(java)programmatje.

Pascal heeft gelijk als hij zegt dat veel softwarekritiek (en zeker die van
maeda) blinde vlekken heeft, maar de vraag is hoever je wil gaan in zo'n
dingen en of dat wel iets interessants oplevert (om bvb je pixels in
machinetaal te coderen). kritiek om de kritiek interesseert me niet zo erg -
vandaar dat ik moeite heb met manovichs politisering van software - en zeker
van flash - als er niets uitkomt.

laten we dan maar even teruggaan naar het uitgangspunt van deze hele
discussie : flash. ja, er is uiteraard een fundamenteel verschil tussen java
en flash; java is puur programmeren. maar ik vind dat Pascal een goede
opmerking maakt als hij zegt dat er te weinig gehackt wordt. voor java
lijkt dat helemaal waar te zijn, zeker voor wat standalone java applicaties
betreft of java applets (daar wordt altijd gebruik gemaakt van java.awt of
java.swing, de standaard toolbox voor het maken van een gui) en voor de
rest heeft java zich op het internet achter de schermen teruggetrokken
(servlets), waar ik gewone mens het toch niet kan
zien.

het grappige is dat ik direct een boel flash-sites kan opnoemen waar
er wel gehackt wordt: http://www.bit-101.com/, brandon williams'
http://www20.brinkster.com/ahab/flash5/index.htm, ... maar dit is
puur het demonstreren van virtuositeit, zonder dat het ergens over
gaat.

wat me belangrijk lijkt aan flash als sociaal fenomeen is dat een zeer
mainstream programma is waarin je kan programmeren (ok, dhtml even buiten
beschouwing gelaten). de vraag voor de toekomst is natuurlijk hoe dat gebruikt zal worden. wat me ook erg interesseert is het
overbruggen van die gui/code tegenstelling ... (en daar is misschien een rol
weggelegd voor flash? de combinatie van scripten en lineaire animaties?)
[edit]

[4/17/2002 5:48:55 PM | arie altena]
Ook Anne Pascual van De-bug signaleert het Manovich-artikel Generation Flash (http://www.de-bug.de/news/759.html). Euh, ja, Duitstalig.

Zij vat Manovich positie samen: "Flash Aesthetics" spiegeln die KreativitŠt einer ganzen Generation wieder, die weder Design noch Kunst sein will, der eine Kritik der Medien schnurz ist, aber doch der Kommerzialisierungsbestrebungen eine Schnippe schlŠgt, eigene Software programmiert und den Code fźr persšnliche Zwecke einsetzt.

en vervolgt: Informationsdesign wird damit nicht lŠnger als Media-Tool degradiert, sondern wird zum beliebtesten Mittel der Einflussnahme Đ worauf?. Begrijp ik haar "worauf" goed - als een verwijzing naar het gebrek aan inhoudelijkheid in de Flash-esthetiek? Invloed uitoefenen, maar waarop?

Zij bekritiseert Manovich om het feit dat hij eigenlijk alleen met een lekkere slogan komt. Statt also weiterhin das ClichŽ der Remix Culture zu verwenden, leitet Manovich kurzerhand sechs "neue" Imperative ab: Think Loop, Think Internet, Think Image, Think Sample, Think Turntable. ErlŠuterungen dazu bitte im Posting nachzulesen, denn auf die kommt es eigentlich gar nicht an, nur darauf das eine Schlagwort durch das andere zu ersetzen.

Manovich omschrijft dan wel de esthetica van de Flash Generation, maar het effect van zijn artikel is dat hij, door oud tegen nieuw af te zetten en er de trefwoorden mediakritiek en softwarekritiek op te plakken, de Flash-generatie een plek geeft in de voortgang (ontwikkeling?) van de kunstgeschiedenis. Z'n slogan schept een duidelijke context bieden voor geinteresseerde volgers. En in die zin is het catchword 'Generation Flash', en wat dat met zich meebrengt, wellicht nuttig. Vervolgens kun je gaan steggelen over de vraag of die Generation Flash wel iets interessants of belangwekkends te bieden heeft. En zo ja, wat dat dan is. Maar zoiets had ik meen ik al gezegd.

Anne Pascual sluit af met: Wer wird ihm stecken, dass es solche Begrifflichkeiten nicht weit bringen, dass die "Generation" in Wirklichkeit deshalb so fasziniert, weil sie generativ ist?
[edit]

[4/16/2002 7:17:16 PM | arie altena]
Pascal Haakmat (http://awacs.dhs.org/) reageerde weer op Manovich', mijn en Bert Balcaens opmerkingen over Java en Flash. Hier het belangrijkste uit onze e-maildiscussie.

Pascal schreef:

umm... enne, java/flash...? het maken van ronde windows in java (onder de noemer kritiek), is dat niet een beetje als het verkondigen van de revolutie vanaf de motorkap van een Mercedes 700SL? nouja, dat zijn dan ook mooie auto's, maar toch. Ik bedoel, je levert kritiek op een systeem of de aannames die eraan ten grondslag liggen, maar precies de reden dat je die kritiek kunt leveren wordt aangedragen door dat systeem? Ik bedoel, zou Maeda ook rechthoekige windows maken als-ie de pixels handmatig aan de videokaart moest voeden. hmm, nouja.

Daarop schreef ik:

Ik denk dat er nog wel een verschil te maken is tussen java en flash in de zin dat java wel een 'echte' programmeertaal (of omgeving) is en flash, euh, niet? Of maakt dat volgens jou uiteindelijk geen verschil?

Waarop Pascal antwoordde:

ik zat meer te denken in termen van hack-value, dwz. niet zozeer wat
principieel (on)mogelijk is, maar meer wat mensen er ook daadwerkelijk mee
doen. en dan zie je dat het "programmeertaal" aspect van java mensen amper
aantrekt in vergelijking met flash. en voor zover het ze aantrekt, dan is
het nog altijd "ding-in-browser" -- vaak zelfs weer met flash (vector)
esthetiek.

met andere woorden (waarschuwing: belachelijke generalisering) java en flash
worden precies zo gebruikt als "de bedoeling is". de hack-value is nul.
wellicht leg ik daar ergens dan ook het onderscheid design/kunst. ik hou
ervan wanneer schuine lijnen worden gehackt tot perspectief en rozenblaadjes
worden gehackt tot pigment.

je moet begrijpen dat ik uit het demo tijdperk stam, waarin we op
pietepeuterige machientjes uit probeerden te vogelen hoe we plaatjes konden
laten bewegen. als kunst (jaja) bestaande aannames "im frage" stelt, dan
neemt kunst in een browser al zoveel aan, dat er nog maar weinig vragen
overblijven.

En ik reageerde:

Daar zou je gelijk in kunnen hebben. Je hebt gelijk wanneer je redeneert vanuit de computer, vanuit de software (sorry ik ben weer vreselijk onprecies). De vragen die overblijven als je de aannames van de browser overneemt zijn de vragen die specicifiek op de browser betrekking hebben. Dat zouden er wel eens meer kunnen zijn dan je denkt - de browser is het framework voor de ervaring van de computer voor de gemiddelde mens. Dat zijn dat wel ander soort vragen dan de fundamentele software-kwesties.

En Pascal weer:

jawel, je hebt gelijk. ik moest weg dus raffelde een beetje. ik snap wat je
bedoelt.

ik weet ook niet zo goed hoe ik mijn vermoeidheid met de dingen des browsers anders uit moet drukken zonder te vervallen in een soort technisch elitarisme. ik weet niet eens of die vermoeidheid wel wezenlijk iets anders is dan technisch elitarisme. dat zou in ieder geval niet (of maar heel beperkt) geldig wezen.

maar wanneer iemand het tekenen van cirkels gelijkstelt aan het ontwerpen
van een arbitrary shape windowing system (een hele vreemde vorm van kritiek
overigens daar zowel MacOS als Windows dat prima ondersteunen -- het is
gewoon niet praktisch), mja, dan word ik toch een beetje flauw. beetje van
het nivo "waarom zijn wielen niet vierkant?"

Tenslotte komt Pascal met een mooi citaat uit Frederick Brooks The Mythical Man-Month, de klassieker over software-ontwikkeling - te leuk om (dit stukkie is al lang) niet ook nog te citeren:

In many creative activities the medium of execution is intractable. Lumber splits; paints smear; electrical circuits ring. These physical limitations of the medium contain the idea that may be expressed, and they also create unexpected difficulties in the implementation.

Implementation, then, takes time and sweat both because of the physical media and because of the inadequacies of the underlying ideas. We tend to blame the physical media for most of our implementation difficulties; for the media are not "ours" in the way the ideas are, and our pride colors our judgment.

Computer programming, however, creates with an exceedingly tractable medium. The programmer builds from pure thought-stuff: concepts and very flexible representations thereof. Because the medium is tractable, we expect few difficulties in implementation; hence our pervasive optimism. Because our ideas are faulty, we have bugs; hence our optimism is unjustified."

Zo blijft er genoeg te denken over...
[edit]

[4/16/2002 4:28:08 PM | arie altena]
Po‘ziehappening met Google-adwords en de economische waarde van woorden: http://www.iterature.com/adwords/. (Jodi is meer waard van Marx). Veel leuker dan spam.
[edit]

[4/16/2002 12:55:22 PM | arie altena]
Heel vervelend. Mijn e-mailadres is gebruikt als "reply-to"-adres voor spam. Ik krijg sinds gisternacht een eindeloze reeks "undeliverable mail returned to sender" van postmasters over de hele wereld. Dat gaat dus nog dagen duren. Nog erger is dat mijn naam miljoenvoudig de hele wereld overgaat en besmeurd raakt. En ik kan er niks aan doen. Het is gewoon een marketing-crimineel die zich verschuilt achter een open-relay, het IP-adres is wel te traceren, maar dat zegt niks.

De eerstvolgende idioot die een probleem maakt van de vrijheid van het web en het internet en daarbij vooral denkt aan het roguen en URL-jacking moet fiks de oren gewassen worden. Het is de criminele instelling van direct-mail-marketing die voor problemen zorgt. En voor vele euro's economische schade. Wat doen systeembeheerders? Strijd leveren tegen spam. Wat doen ze bij ISP's? Strijd leveren tegen spam. Wat doe ik vandaag - in plaats van het werk dat ik zou moeten doen -? Strijd leveren tegen spam. (En kennis vergaren over spam).

Als ik het goed heb zijn dit de misbruikers van mijn e-mailadres:
Return-Path: ariealt@xs4all.nl
Received: from 192.168.1.1 (host.193.176.23.62.rev.coltfrance.com [62.23.176.193])
by smtp-ft1.fr.colt.net with SMTP id g3G9q8n02300;
Tue, 16 Apr 2002 11:52:08 +0200
Received: from ichannel.com.hk ([209.170.223.103]) by 192.168.1.1
[edit]

[4/13/2002 2:24:52 PM | arie altena]
grrr. grrrmmbbblll. hmmmm. Krijg het niet voor elkaar om mn 4400 en mn nieuwe ibook met elkaar te laten communiceren. Ik doe iets verkeerd maar kom er maar niet achter wat. Meestal lukken zulke dingen wel met wat proberen, 'trial-and-error'. Dit keer dus niet. Moet ik het toch gaan vragen aan de 'specialist'...
[edit]

[4/11/2002 5:50:45 PM | arie altena]
Kreeg een lange reactie van Bert Balcaen (van http://www.rekalldesign.com/) op mijn stukje over Manovich. Hij zegt een aantal rake dingen, die ik graag overneem.

Hij schrijft:

Als het om het programmeren van grafisch intensieve dingen gaat, zweer ik
(momenteel) bij flash. OK, je kan hetzelfde doen in java, maar het kost je x
keer meer tijd. Het is nooit wat geworden met die java-applets (behalve dan
java-versies van space invaders en zo). Spijtig eigenlijk, want java biedt
in theorie veel meer mogelijkheden dan flash. (in theorie, want met beelden
werken bijvoorbeeld suckt verschrikkelijk in java).

Manovich heeft een paar interessante punten. Maar flash programming as a
political tool? Komaan. Hij heeft het over een nieuwe generatie, maar
beschrijft die volledig vanuit het perspectief van wat voor hem "oude"
mediakunst is. Wat er dan overblijft is flash als softwarekritiek, en da's voor mij iets
anders. Ik denk dan de kritiek van John Maeda die al lang tekeer gaat tegen
de 2000 photoshop plugins mentaliteit in design. Het gaat fout als designers
en kunstenaars (ja, het onderscheid interesseert mij ook niet!) te veel
afhangen van software (of wat jij gui-software noemt).

Momenteel kan je op http://www.maedastudio.com een paar oude werken van Maeda zien (overigens
allemaal in java als ik me niet vergis - daar gaat mijn theorie over java
.... Maar sommige dingen zien er wel uit als flash). Dat is voor mij
softwarekritiek : Maeda die zegt: waarom zijn windows altijd vierkant? En
dus maakt hij radial paint (waarbij het venster een cirkel is). Hij is ook
bij mijn weten de eerste die het idee dat designers moet kunnen programmeren
gelanceerd heeft. Design by numbers in plaats van design by plugins. En als
je dan naar flash 5 en flash mx (de nieuwe versie) kijkt, dan zie je dat er
toch al een stap in de goede richting gezet is. Je hebt if-statements en
loops - en dat betekent dat je je tools voor een groot stuk je tools zelf
kan programmeren.

Wordt vervolgd.
[edit]

[4/11/2002 5:49:07 PM | arie altena]
Ik lees nu Carl Schmitt: Het begrip politiek. Politieke filosofie anno 1932, de laatste maanden ontzettend vaak aangehaald. Wilde nu eindelijk wel eens weten wat hij daarin precies zegt. Het is inderdaad een razend interessante en controversieele analyse van het begrip politiek. Voor Schmitt is politiek uiteindelijk gebaseerd op de tegenstelling tussen vriend en vijand. Hij redeneert vanuit het punt waar er geen verdere voortgang meer mogelijk is, en men tot doden en sterven bereid is - voor de staat -. Als denkwijze is dat interessant & er zit veel raaks in zijn analyse, maar al lezend wordt je er ook een beetje eng van. Maar het grootste probleem - met betrekking tot de actualiteit van Schmitts analyse - is dat hij redeneert vanuit de staat. Er is of oorlog tussen staten, of burgeroorlog. Binnen die analyse zie ik geen mogelijkheid om de huidge wereldpolitieke situatie te plaaten. Daarop loopt Schmitts analyse stuk. (Terwijl Schmitt juist nu actueel gevonden wordt). Maar ik ben pas halverwege.
[edit]

[4/11/2002 4:54:40 PM | arie altena]
In mei: herover de straten van Londen met A0-posters. Zie: http://www.movementoftheimagination.org/.
[edit]

[4/11/2002 4:45:21 PM | arie altena]
Interview met Serge Onnen over zijn tekenen en zijn tijdschrift Volume 0: http://www.parool.nl/1018502130619.html. ''Tekenen is het enige medium, dat nauwelijks tijdgebonden is, ik zou bijna willen zeggen, dat universeel is. Iedereen heeft wel eens getekend, het medium staat niet op een voetstuk. En wat opvallend is: als je een tekening uit de prehistorie naast een striptekening ophangt, zie je nauwelijks verschil in techniek."
[edit]

[4/10/2002 6:10:10 PM | arie altena]
Generation Flash: interessante tekst van Lev Manovich (http://www.manovich.net) over Flash-kunst, geschreven naar aanleiding van de Whitney biennale (http://www.whitneybiennial.com/ en de enorme vloed aan Flash- Shockwave- en Quicktime-filmpjes, -games en -sites op het web.

De uitgebreide versie is een word-document: http://www.manovich.net/DOCS/generation_flash.doc, het eerste deel is ook als html beschikbaar: http://turbulence.org/whitney/artists/MANOVICH/index.htm.

Manovich heeft, zoals wel vaker, een goeie hand in het vinden en formuleren van een stevig kunsthistorisch kader: waar de oude media/videokunst mediakritisch was, daar is het werk van de Generation Flash softwarekritisch. Citaat: "This generation writes its own software code to create their own cultural systems, instead of using samples of commercial media."

Manovich zegt een aantal zinnige en rake dingen, maar er valt ook stevige kritiek te leveren op zijn 'blindheid' voor Linux/unix. Die 'blindheid' komt voort uit zijn esthetica en zijn voorkeuren. Manovich weet wel degelijk (en beter dan ik) wat code is en wat programmeren is, daar ligt het niet aan. Hij kiest met opzet een kunsthistorisch en, hmmm, GUI-perspectief.

De gemiddelde open-source aanhanger zal zich echter, net als ik, even achter de oren krabben als
Manovich schrijft dat juist de Flash-ontwerpers een software-kritische houding en esthetica hebben. Softwarekritiek in Flash? Is dat geen contradictio-in-terminis? En toch heeft Manovich niet volledig ongelijk. Vergeet even dat er fundamentelere wijze van softwarekritiek mogelijk is en je ziet waar Manovich een punt heeft.

Manovich heeft het zelfs over "programming as a political tool". In het geval van http://www.theyrule.net is dat zonneklaar. De inhoud is politiek. Dat het een overtuigende Flash-sites is heeft echter meer met de inhoud te maken - het in kaart brengen van economische en financieele netwerken - dan met Flash. En je kunt je afvragen of programmeren in zulek gevallen politieke gereedschap is. Ik zou de site ook niet softwarekritisch noemen. Het is eerder een goed voorbeeld van "the new modernism of data visualisations", van een informationele esthetica - die, en dat is weer Manovich, het werk van de Flash-generatie kenmerken. En datavisualisatie kan uiteraard een politiek gericht zijn.

Goed discussiemateriaal dus, dat stukje van "de grote Rus".

Maar de Flash-esthetica is niet mijn ding. Te vlak. Te smooth. Te vloeiend. Prettig en oogstrelend. Teveel design, te weinig vragen. Te luxe. Meestal dan. Californische zon en Berlijnse toekomstdromen. De wereld van glanzende oppervlaktes en kleurige GUI's. En het zoveelste stel-zelf-een-track-samen-uit-beats-en-samples is nog steeds leuk - maar ook niet meer dan dat.

Is het alleen een persoonlijke kwestie dat de kunst van de Flash-generatie wel vermaakt, de zinnen streelt, maar nauwelijks raakt? Omdat ik geen gamer ben, meer van tekst dan van beeld houd? Dat vraag ik me niet voor de eerste keer af.

Of is dit een verklaring: dat in veel "Flash-kunst" teveel lagen (lees: layers) over elkaar liggen die de 'inhoud', de 'boodschap', de 'interactie' of de 'kern' 'verdekken' in plaats van 'complexificeren'? Soms is het is alsof 'het' voor het grijpen ligt, maar je kunt er niet bij, je kunt er alleen naar kijken. En je kunt wel kiezen en klikken en manipuleren - en daardoor zou je bij-je-lurven gegrepen moeten worden - maar je klikt en haalt je schouders op. (Bij de sites die dat proberen te counteren door heel brutaal de meest idiote dingen te zeggen of te beledigen evengoed). Een gebrek aan vragen, aan artistieke noodzaak?

("Hou 'ns op, dominee").

Is het niet mijn wereld? Mis ik iets? Kan iemand me dat vertellen?

Neemt niet weg dat het een bloeiend artistiek gebied is. Ook - of juist - na de dotcom-crash. En dat het een interessant verschijnsel is dat de Flash-generatie geen onderscheid maakt tussen design en kunst. Of zou dat een gebrek aan kritisch inzicht van die 'generatie' zijn? (Ik vind de quicktime-filmpjes van Serge Onnen weer wel goed...)
[edit]

[4/9/2002 12:46:09 AM | arie altena]
Mac OSX. Een vreemd besturingssysteem: een goede grafische interface voor de Mac-fans; een unix-kern voor de ontwikkelaars en nerds; een command-line-interface voor wie weer 'ns snel en eenvoudig wil werken; windowsdingetjes in de GUI om de overgang voor de windowsgebruikers makkelijker te maken; standaard ingebouwde consumentensoftware en troep voor de, euh, consument. De Mac OSX-gebruiker is een vreemd wezen. Het is iemand die graag unixt, blij is dat er een apache-webserver standaard staat geinstalleerd, maar het is ook iemand die graag als klant op z'n wensen bediend wil worden als ie weigert iets te willen weten over techniek. Het is iemand die intensief met de computer werkt en daarom blij is dat de unix-karakteristieken overgenomen zijn - d.w.z. dat verondersteld wordt dat je in een netwerk werkt, dat je computer altijd aanstaat en ook vanaf andere machines bereikbaar is; en het is iemand voor wie de computer in de eerste plaats soort DVD en mp3-speler is waarmee je zelf ook filmpjes kunt bewerken.

Ik vind het fijn werken omdat ik unix wel prettig vind. Het is ook wennen, Mac OSX is absoluut niet Systeem 7.5. Ik denk ook dat het in mijn geval, voor mijn gebruik, onzin is om Mac OSX te draaien (waarom zou ik, als enige gebruiker van mijn computer, werken met een systeem dat erop ingesteld is meedere gebruikers te 'serveren'?)

Heeft er eigenlijk al iemand een karakteristiek van de Mac OSX gebruiker geschreven?

Tuurlijk, het gat in de markt werd gedefinieerd door de nerds die eindelijk wat esthetiek verlangden en webontwerpers die steeds meer gingen scripten en programmeren. Daaruit groeide een merkwaardige hybride: Mac OSX.

Of euh, wacht, is OSX het 'postmoderne' systeem omdat het veronderstelt dat ik als enige gebruiker verschillende identiteiten heb die ik, in het werken met de computer, gescheiden wil houden? En komt unix ook daarom gelegen?

Vroeger gaf de Mac-gebruiker af op dat stomme Windows: er zat gewoon DOS onder, hahaha! Windows was een schil over Dos, het zou niet eens op eigen benen kunnen staan. Nee, dan het systeem van de Mac, dat was een echte pure grafische interface. Niet van dat halfslachtige gedoe. Nu zit je daar met Mac OSX en telt de zegeningen van unix? Veel geleerd in de afgelopen jaren. Dat er verschillende manieren zijn om dezelfde bewerkingen en dezelfde data te presenteren, Maar snappen die consumentengebruikers, de doelgroep van iTunes en iTools en iMovie en die andere i-merken dat? Waarom zouden zij Mac OSX moeten willen? Windowsachtiger? Stabieler?

Of gewoon twee zeer verschillende vliegen in 1 klap. Mijn fout is weer eens dat ik denk vanuit de vraag 'wat heb je nodig', in plaats van 'wat wil je allemaal hebben'.

Natuurlijk, de iBook geeft mij nieuwe mogelijkheden (mn iBook inpluggen op mn mengpaneel, laptopdeejay worden) - maar zal ik er gebruik van maken? En als ik er gebruik van maak - wat moet er dan voor wijken? Belangrijke vragen in een situatie van vele mogelijkheden.

Bedenk: overvloed van mogelijkheden maakt tot amateur, tot liefhebber. Niet tot virtuoos.
[edit]

[4/9/2002 12:44:49 AM | arie altena]
Drie films gezien. Met wisselend genoegen. Magnolia, van de jonge regisseur Paul Thomas Anderson, begon overweldigend goed - genieten van cameravoering, goed acteren, scherpe montage, heerlijk om een film te zien over karakters, over mensen. Het is een film over de leegte van het moderne Amerikaanse leven. Iedereen verlangt naar warmte, maar alle relaties liggen in duigen. Verlangen naar familiewarmte, naar het herstellen van de familiebanden (in het aangezicht van de dood). Ik dacht aan Infinite Jest - de grote roman van David Foster Wallace over de leegte van contemporain Amerika. De kritiek op dat lijvige boek is vaak dat het wel wat minder had gemogen, iets minder bladzijden en een strengere redactie. Van Infinite Jest vond ik dat niet, van Magnolia kreeg ik na drie kwartier genoeg. Eerst begon ik me te ergeren aan de komische karakters, vervolgens aan het feit dat de overgangen tussen sequenties iedere keer op dezelfde manier verlopen. Mijn interesse bereikte een dieptepunt toen de verhaallijnen van de verschillende karakters langzaam bij elkaar begonnen te komen. Aw shit een Robert Altmanfilm. Filmhouse-kwaliteit uit Hollywood, oftwel, vreselijk goed gedaan maar strontsaai. Na een uur voor gezien gehouden. Jammer. De film leek te bewijzen dat je ook nu een complexe en klassieke film over mensen kunt maken zonder een plot in het spel te brengen. De film fascineerde me zolang de nadruk lag op de portretten van karakters. Op het moment dat de dimensie van het plot dominant werd was het met mijn interesse gedaan. Bleef er te weinig te raden? Werden de thema's teveel uitgespeld?

Daarna Truffauts Baisers VolŽs. Deel twee uit de Antoine Doinel-cyclus. Had 'm jaren geleden al 'ns gezien, en boeide me nu maar half. Mooi acteren van Jean-Pierre LŽaud, mooi personage, maar ook wat zwakke scenes, en vergeleken metMagnolia bijna slordig. De film lijkt over te waaien, zo 'inconsequential' is ie. Maar dat is schijn. In z'n lichtheid treft hij. Daarbij komt dat het een vreemde film is: een film over liefde en een film over bedriegen en bedrogen worden, over achtervolgen, schaduwen, geschaduwd worden. De laatste scene is wat dat betreft curieus: Doinel is eindelijk samen met z'n lief, en de man die haar al dagen blijkt te achtervolgen - lang Doinels beroep - loopt naar hen toe en spreekt een liefdesverklaring uit.

En nu - op video - een spaghettiwestern uit 1968. Blue van de mij volledig onbekende Silvio Narizzano, met Terence Stamp in de hoofdrol. Sergio Leone rip-off - niks mis mee -. Paar idiote scenes, wat sterke beelden, lekker clichematige dialogen, Terence Stamp probeert Clint Eastwood naar de kroon te steken, zegt bijna niks (maar heeft meer dan genoeg eigen karakter, is psychotischer van Eastwood). Saai verloop - maar steeds net genoeg te genieten.

Drie heel verschillende films. Doe mij maar de Truffaut en de Leone-rip-off. Technisch gezien is Magnolia ongetwijfeld veel beter, actueler is ie zeker, maar het lijkt wel alsof die film voor een publiek gemaakt is waartoe ik niet behoor. De film is me veel te conservatief in z'n esthetiek (juist ook in het gebruik van allerlei niet traditionele kunstgrepen). Maar ik heb 'm maar voor een derde gezien - dus eigenlijk moet ik mn mond houden.

Fijn, stukjes schrijven terwijl je een film kijkt op video. (Leid hieruit af dat ik Blue nog niet voor de helft gezien heb omdat mijn aandacht bij dit tekstje was).
[edit]

[4/6/2002 2:35:18 PM | arie altena]
Luxe: zittend op je bed in de zon internetten & stukkies schrijven.

Luxe: op dezelfde machine genieten van een goeie grafische omgeving en lekker snel achter de prompt commando's geven.
[edit]

[4/5/2002 11:17:19 PM | arie altena]
Soms stellen zoekmachines je voor verrassingen. Een paar jaar geleden schreef ik een stukje over Finnegans Wake en vertalen voor Mediamatic. (Staat ook op mn xs4all-pagina: http://www.xs4all.nl/~ariealt/fw_nl.html).

Zonet zocht ik naar wat meer info over de Nederlandse vertaling van Joyce's mooiste werk en tikje in Google de zoektermen "Finnegans Wake" en "vertaling" in. Oeps. Mijn stukkie rankt nummer twee. Maar ik ben helemaal geen echte Wakiaan! 'Gelukkig' ben ik nergens in de zoekresultaten op "Finnegans Wake" en "translation".

En ik zou heel graag een pagina linken waarop info te vinden is over de Nederlandse Finnegans Wake, maar ik kan pvrdkkkk niks vinden. Zelfs niet bij boekhandelssites. En de uitgever heeft blijkbaar ook geen website. Zucht. Het boek komt toch echt uit. De presentatie in De Balie schijnt zelfs al uitverkocht te zijn. Hoorde ik. Maar de wondere wereld van het web schijnt er helemaal niks van te weten. En, zucht, laatste kans, het interview met Henkes en Bindervoet - vandaag in Trouw - is ook al onvindbaar op de site.

Is het web dan niet meer relevant?
[edit]

[4/5/2002 10:45:56 PM | arie altena]
Niet te geloven. Ik heb een nieuwe computer gekocht. Een iBook 600. Had ik 'm nodig? Mwah, niet echt. Maar dan: wat heb je echt nodig? Ben ik er blij mee? Ja. Waarom heb ik 'm gekocht? ... Om bij te blijven? Aansluiting te zoeken bij deze tijd? Om MacOS X te kunnen draaien? Of ook omdat ik eindelijk wel weer een "ambulant" wilde zijn?

Ik ben in 1990 begonnen met een derdehands SE - met zelf ingebouwde harde schijf van 20Mb. Staat nu bij mn broer & schijnt nog altijd goed te werken. Daarna kocht ik tweedehands een Powerbook 100 (nog steeds een erg mooie computer, helaas is de mijne echt onherstelbaar kapot). Bijna vijf jaar geleden kocht ik een 4400, een lelijk ding, maar hij werkt nog altijd als een zonnetje & ik doe 'm dus niet weg (niemand zou er trouwens meer dan 100 euro voor geven, vermoed ik - terwijl je er alles mee kunt). En nu dus een iBook.
Lang leve de vooruitgang. De eerste e-mail die ik op mn iBook schreef verstuurde ik met Pine via een telnet-connectie. Hahaha.

Nu begint de lange worsteling om alle default-geinstalleerde troep op te ruimen en de interfaces te vereenvoudigen.
[edit]

[4/5/2002 3:38:20 PM | arie altena]
Wakiaans nieuws: 23 april wordt de nederdietsche overzetting van Finnegans Wake gepubliceerd. Dank Schenkelvoet en Guinnkes. Meer daarover later.
[edit]

[4/5/2002 3:30:29 PM | arie altena]
Er zijn toch vreemde dingen aan de hand met GPRS en i-mode. Zo lijkt het er op dat er op technisch niveau een tweedeling gaat ontstaan tussen het "internet" en een afzonderlijk GPRS-netwerk. Lees hierover: http://www.netkwesties.nl/editie34/artikel1.html. Het GPRS-netwerk als een soort intranetje? Hmmm. Dat klinkt niet goed.
[edit]

[4/5/2002 3:19:59 PM | arie altena]
Zojuist online gezet: DIY-SF, de Associatie van Autonome Astronauten, het stukje dat ik drie maanden geleden voor het science-fiction-nummer van Metropolis M schreef. Nu ook te lezen voor iedereen die het tijdschrift niet gekocht heeft: http://www.xs4all.nl/~ariealt/aaa.html. No-fi vormgeving - als altijd - voor 100% compatibiliteit en eigen-gebruik-kopieerbaarheid.
[edit]

[4/4/2002 4:45:58 PM | arie altena]
Vanavond (4/4) in Volta, (Amsterdam, Houtmankade): het voorlopig laatste concert van Sexbomb Nagasaki. Punksongs met meezing-potentie. Zet 'm op Harm!
[edit]

[4/4/2002 4:39:34 PM | arie altena]
Eigenlijk wilde ik schrijven over nieuwe boeken en nieuwe tijdschriften en tentoonstellingen waar ik niet heen zal gaan. Debug 58; Andere Sinema (over anti-globalisme en urbanisme); Zeit in den Medien, samengesteld door Werner Faulstich en Christian Steiniger; Frequencies, Audio-visual Spaces (catalogus van tentoonstelling van audiovisuele installaties). Allemaal nu op mijn bureau of in mijn tas.

Heb tot nu toe alleen - te snel en niet kritisch genoeg - Dieter Lesage's essay The Anti-Global City, waarmee de nieuwe Andere Sinema opent, gelezen. (Het is in t nederlands, al doet de titel anders verwachten). Lesage (lang niks van 'm gelezen trouwens) analyseert en bekritiseert daarin de keuze van de antiglobalistische beweging om te protesteren in steden als Seattle, Genova en Davos, in plaats van in de globalistische metropolen als Londen en New York. Interessant en open voor kritiek denk ik.

(Heb geen recente Andere Sinema-website kunnen vinden; ook geen plek waar Dieter Lesage z'n artikelen heeft gearchiveerd. Jammer).
[edit]

[4/4/2002 4:34:37 PM | arie altena]
Viel me op: zowat media besteden aandacht aan i-mode (wordt vandaag geloof ik in Nederland geintroduceerd door KPN) & het lijkt wel alsof ze allemaal de persinformatie van KPN hebben overgeschreven. En wel heel erg toevallig dat ze t allemaal tegelijk doen. Goed georkestreerd door de KPN dus. Ben benieuwd of we t over drie maanden al vergeten zijn. GPRS zal er echt wel van komen, en internet-los-uit-de-PC da's al wat langer aan de gang, - dat zijn interessante ontwikkelingen. Maar i-mode op zich, tja, da's vooral marketing, product-in-de-markt-plaatsen. En daarvan begrijp ik weinig. Het lijkt me leuk als mensen op hun palmtop of ander handzaam apparaat deze weblog kunnen lezen (gebruik cHTML & beperk bytes per pagina - makkelijk eigenlijk), en je kunt eindeloos speculeren over de culturele verschillen - wat technologie- en mediagebruik betreft - tussen Japan en Europa. Maar euh, verder, om te verkopen, euh....euh....Mijn god wat saai en oninteressant.

Socioloog spelen dan: bestudeer het voorbereiden, inzetten en verloop van de i-mode-"hype". Da's al beter. Volg de trajecten van de "hype"; zoals ze zich door verschillende werelden beweegt.
[edit]

[4/4/2002 4:33:41 PM | arie altena]
Deze week is een Vlaamse week. Zondag is t wielerhoogmis: Ronde van Vlaanderen. Maar tis natuurlijk al sinds vorige week woensdag (Dwars door Vlaanderen) dat we bijna dagelijks de West- en Oostvlaamse wegen op tevee kunnen zien. (Nee, ik kruip echt niet smiddags voor de televisie; ik neem t op & kijk de rechtstreekse reportage dan in uitgesteld relais, savonds laat).

Ik hoor zoveel Michel Wuyts en Carl van Nieuwkerken - de onovertroffen, zeer kundige commentatoren van de Belgische tevee - dat ik er bijna zelf Vlaams van ga klappen. Ik vrees soms dat mijn voorzetselgebruik vervlaamst. Ik hoor dubbel zoveel uur Vlaams op tevee (en radio) als west-Nederlands (90 wielerwedstrijden keer 2 uur = 180 uur per jaar Vlaams wielercommentaar; en wat zie ik nou verder op tevee? wat films...en die zijn meestal niet Nederlands gesproken).

Leve Michel Wuyts.

Kutsport trouwens, dat wielrennen. Gisteren weer zo'n klassieker: de afdaling van de Kemmel in de tweede etappe van de Panne. Een volledig peloton met zeventig tegen t uur over kasseien naar beneden & natuurlijk een zware valpartij. Ik schrik me dan altijd rot. (De liefhebber gruwt van valpartijen - niks spektakel. Elke eindspurt neemt je de adem weg, van spanning maar vooral ook van angst. Elke verkeersheuvel is een reden tot schrik). Slachtoffers op de Kemmel o.a. Trouve (tanden, kaak), Sassone, Peers, en Tchmil. Voor die laatste wellicht einde carriere. Ze zeggen dan wie het traject kent weet dat ie in die bocht niet moet remmen, maar ja, dr zitten dan van die Fransen en Italianen bij die t niet kennen en dan wel remmen en dan liggen ze. Ditmaal was t echter een losgeschoten bidon. Zoals wel vaker. Harde sport.

En dan ook nog t verhaal Stive Vermaut: - de jonge klimmer stopt waarschijnlijk wegens hartritmestoornissen.

En die mannen zijn helden in Vlaanderen. In Nederland kent men inmiddels Dekker en Boogerd, maar dan houdt t wel op. Reken maar dat ze in Vlaanderen de Nederlanders Kroon en Pronk ook goed kennen. Rabobank - mochten er fans van die ploeg zijn onder mn lezers - heeft al de hele week elke dag de slag gemist. In alle Vlaamse wedstrijden rijdt de Rabo-ploeg en masse op kop in het reddeloos verloren achtervolgende peloton. Rabo zou veel beter voor de dag komen in Italiaanse wedstrijden. Vlaanderen is niks voor hen. Volledig terecht dat Boogerd Vlaanderen niet rijdt. Hij heeft daar helemaal niks te zoeken.

Zo verradelijk dat wielrennen. Vloog van t weekend zelf ook nog over mn stuur. Zat na een tochtje van 100 kilometer in de eennalaatste bocht voor mn huis even niet op te letten, remde te bruusk en lag tussen twee geparkeerde auto's op de grond. Godzijdank geen schade.
[edit]

[4/4/2002 4:31:58 PM | arie altena]
Nog een aflevering uit de serie "Arie's avonturen in consumentenland". Gisteren heb ik voor het eerst iets op het internet proberen te bestellen. Da's laat voor iemand die er binnenkort 10 internetjaren heeft opzitten. Verklaarbaar uit het feit dat ik tot voor kort geen kredietkaart had (gewoon omdat ik er nooit een nodig had). Gisteren dus geprobeerd een nieuwe computer te bestellen. Wat dacht je? Natuurlijk lukte dat niet. De database achter de website weigerde dienst. Prijzen verdwenen; internal server errors, enzovoorts. Ik heb t een paar keer geprobeerd, computer geherstart, verschillende browsers (constateren dat er weer ns javascripts gebruikt zijn die niet onder netscape werken). Ik ben geduldig. Ik weet best wel hoe computers in elkaar zitten en dat er wel ns iets dienst weigert. Nee, ik werd niet boos op de techniek, niet boos op de winkelier, ik was alleen weer stomverbaasd dat het mij overkwam.

We leven in een wereld waarin je continu toegeschreeuwd wordt dat je moet consumeren, dat je weer nieuwe mooie artikelen moet kopen, en wel nu, onmiddellijk! 'Ze' doen voorkomen alsof de wereld volledig is ingericht op pijnloos consumeren. Maar euh, vraagje....waarom kost het mij dan bijna elke keer zoveel moeite? (in kledingwinkels evengoed). Waarom heb ik dan de ervaring (niet de indruk, de ervaring) dat hoe meer reclame en publiciteit 'er omheen zit' des te moeilijker het kopen is. Alsof je je door een vijandige interface moet heenworstelen.

Ik verbaas me iedere keer opnieuw. Da's alles. Bijvoorbeeld dat je weten moet dat iets wat in een reclame of op een website gezegd wordt, nog niet hoeft te betekenen dat het ook makkelijk en snel in de winkel te krijgen valt.

Wat houdt mij vooral tegen om een mobiele telefoon te kopen? (Behalve dan dat ik het ding nog nooit gemist heb). Dat je naar zo'n vijandige winkel toe moet. (Hoe wijder de deur openstaat des te fouter de winkel. Mobiele telefoonverkopers hebben vaak niet eens een deur maar een open pui).

Om het verhaal over het bestellen van een computer per internet af te maken: vanochtend lukte het wel. Ik heb nog geen mail ter bevestiging gekregen, wat mij vertrouwen geeft: ik zal bericht krijgen van iemand die gecheckt heeft of deze computer ook echt geleverd kan worden. (Hoop ik).

Ach. Ik hou gewoon niet van winkelen. En verbaas me iedere keer hoeveel moeite het kost om iets te kopen.

En dat van die nieuwe computer: ik had nog geld te besteden. En ik moest maar ns met mn tijd meegaan. Dacht ik. OS X draaien.
[edit]

[4/2/2002 11:56:55 PM | arie altena]
Gisteravond door de Bollenstreek gefietst. De geur van hyacinten reikte soms honderd meter ver.
[edit]



gepubliceerd op http://ariealt.net
some rights reserved
Arie Altena
2002

index